Çanakkale-Eceabat-Gelibolu
Dağlarda güneş
bir garip kayboluyordu…
her karış toprağında
şehitler sakin uyuyordu….
Rüzgarda duacıydı sanki
her birine tek, tek…
İnsan!
Her adımda ürkerek
gencecik yüreklerde
kocaman büyüyen
bir tarihi soluyordu…
Kaç dua bitti dilimde,
kaç duayı hazırladım yeniden…
Kaç şehidi kucakladım
kimbilir?
hepsi bizden habersiz
öylece uyuyordu…
Yemyeşil tepelere
dikilmiş her mezar taşı
bembeyaz güller gibi asil
yüreklere sıkılmış
yumruklar gibi duruyordu…
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|