Uykusuzluğum
Gün olur olur uykularım olmazdı
Karanlıklar artırırdı yalnızlığımı
Gönlüm el açar bulutlar ağlardı
Yağmurlar ıslatırdı korkularımı.
Dağ başlarında çoban ışıkları
Korkuya kafa tutardı her an
Kocamış kurtların tek umutları
Körpe kuzulardı anasından ayrılan.
Sarp kayalıklarda tüneyen kartallar
Aldıklarında et kokusunu uzaktan
Havalanıp leyi bayında dolanırlar
Sonsuz bir zevk alırlardı parçalamaktan.
Uykusuzluğumun bittiği günlerde
Karanlıkların tahtı yıkılırdı
Dostluğu tanırdım gördüklerimde
Korku, sevgisizlik uzaklarda kalırdı
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|