Karanlık
Doğuşunu erteledi güneş yıllardır
Kurtulamadı düşünceler kara kara
Bakışmaktan.
Umutlarımız kurum bağladı
Karanlıkta yana yana güneşi
Aramaktan.
Bahar da unuttu bunca yıldır buraları
Kurtulamadı gül ağaçları kara çalı
Kalmaktan.
Durmadan ağlıyor gün tazesi çocuk
Karnı tokluğuna isyan etse de
Korkusu artıyor karanlıkta hayal
Kurmaktan.
Yağmur yağardı bir zamanlar
Islanırdı insanlar ve çimenler, güller de.
Şimdi daha da dopdolu gözleri bulutların
Ama korkuyorlar bu karanlıkta
Ağlamaktan.
Kemal Çakır
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|