Yaprak
dalından koparken mi
havada süzülürken mi
yerde yatarken mi
daha hüzünlü
Toprak
yağmurla sevişirken mi
güneşle tanışırken mi
tohumla yarışırken mi
daha mutlu
Dünya
uçları birbirine değmeyen
tellerle örülmüş
Ruhların talan alanlarında
cirit atıyor yalnızlıklar
Çingene gülleri gibi ölüme yakın
çöl gibi yüreği geniş, bir başına
Dünya
dudakları birbirine değmeyen
aşıklarla gömülmüş
Gece gözlerde sönmüş ışıklar
Toprak kabullenmemiş
yaprak kabullenmemiş
o gece -karşı pencere'de-
senin koltuğunda
benim minderimde
aynı rüya görülmüş
o gece kayan uzak yıldızla
umut
ve aşk
bizim için geri dönmüş
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|