Kumdan Kale
Deniz kenarıydı,
Güneş yolunu çoktan tutmuş batmaktaydı.
Dalgalar ayaklar altında,
Dağlar sallanmaktaydı.
Gözlerim yüksek bir yerden,
Çok yüksek bir kalenin,
Bakmaktaydı,
En ulaşılmaz penceresinden.
Kapıları belki kırk katlı,
Kilitli belki ama,
Yine de açılması imkansız mıydı?
Açıldı!
İşte şimdi,
Kalem kuşatıldı...
................
En son kapıda kilitti canım,
Damağında özgürlüğün tadı.
Elhamdülillah demedik ya,
Sevdaya yine de kan bulaştı.
Geceydi,
Deniz kenarıydı,
Güneş yolunu kaybetmiş ağlamaktaydı.
Ve ben yenileceğimi bile bile direnişteyken,
Kumdan kalem ayaklarının altındaydı.
Ali Yeşil
|