Pembe Kır Çiçeği
Hıdrellez günün yeşil dünyasında
Müsterih duruşuyla bir çiçek gördüm,
Boynu dik, canından pembesini alan yüz
Kökünden tutmuş toprağı, havasında hür
Anlattığı yalnızlıkta muhlistir.
Renginde ateşli duygulara dağılıyor,
Pembe sıcağında söz çıkan bakışlarıyla
Lanse ediyor hayat veren güneşini.
Sevgilere kol açandır yaprağında
Oturun yanıma, huzuru alın diyor.
Toprağı su akıtandır dalan gözlere,
Kanlanan heyecanlar aşka koşuyor.
Sislerin koynundaki şaşkın dağlar
Çabalar gösteriyor o canı arayışta
Belli ki çiçeğin dokunmasına hasretler.
Pembe havalar tadılıyor buse veren çiçekten,
Yürek rengini buluyor en güzel sözlerden.
(Aksaray / 06 Mayıs 2006)
Çiğdem Çakır
|