Aşk İki Kişiliktir
Engin denizde bir yelkenli ufakmı ufak
Dolaşır durur hep oradan oraya
Bir kaç martı hiç ayrılmaz üzerinden
Ta ki; yaklaşana kadar kıyıya
Kıyıda eski bir lokanta şirinmi şirin
Garson müşterilere servis yapmakta
Uzun zamandır giderim ben o lokantaya
Çalan şarkılar hep hüzünlü geldiler
Burası bana hep sevmeleri hatırlatmakta
Bu akşam bir boşluk var sanki
Gözlerim aşina olduğu bir dostu bulamıyor
Bakmayın dost dediğime, aslında tanımam onu
Her gün aynı saatte gelip,aynı masaya oturan kız yok
Dahası camlardan ufkuda göremiyorum
Derken bir el dokunuyor omuzuma hafiften bir ses
Afedersiniz diyor oturabilirmiyim yanınıza
O an tüm hayat duruyor sanıyorum o kız
Bukle, bukle sarı saçlarıyla yanıbaşımda
Tam ben soracakken o önce davranıp
Çoktandır sizde yalnızbaşınızasınız değilmi diyor
Cevap veremiyorum bir an şaşırıp
İşte o an yalnızlığım ilk defa bir garip geliyor
Evet diyebiliyorum şaşkın birazda heyecanlı
Siz diyorum, sizde hep tek başınızasınız
Sususyor, konuşmuyor sadece bakışıyoruz
Bir an damarlarımdaki kanın çekildiğini hissediyorum
Gözleri, o gözleri o kadar mavi, bakışları öyle sıcakki
Okyanusta ufak bir yelkenli gibi oradan oraya savruluyorum
Dudaklarında tatlı bir tebessüm var
Düşlerden öte bir güzellikle varoluyorum
Uzun sürüyor bu ilişkimiz
O minik balık lokantası hep buluşma yerimiz
Bir gün vaktinde gelmiyor
İki, üç, dört, beş
Öğreniyorumki birini sevmiş evlenmiş
Elveda bile demeden çekip gitmiş
Benmi; ben hala o masadayım her gece
Artık denizin tüm mavisini görebiliyorum
Çalan şarkılar daha bir hüzünlü şimdi
Köşedeki masa hala aşklara gebe
Kimi zaman hayalini alıyorum karşıma dertleşiyorum
İlk aşkımdı,onu çok seviyorum
İlker Pamukçu
|