Sen Bende Kaldın!
Sevgim ancak seni düşünebildiğim kadardır....
Hiç yaşamamış olmayı,dünyaya gelmemiş olmayı istiyordum.Ölüme atamazdım kendimi ama,çokça kaybettiklerimden dolayı yaşamımı sıfırlamayı arzu ederdim.Baştan sona sileyim hayatımı.
Başladı.! Siliniyor...silindi! Merak etme fazla zor olmadı.Dileğin gerçekleşince ne kaldı geriye? Heyhat! Bomboşsun.Bildiklerin,öğrendiklerin,seni ayakta tutan doğruların,hepsi,hepsi gitmiş.Lakin hayat devam ediyor.Uğruna burayı terk ettiğin güzel diyardan,çağırınca geri geldin,ve sıfırlandın.Görüyorsun,silerken niteliği ünlem olan dikkat işareti baştaydı.Silindikten sonra ise,sonda.
Neyse ki izlerin kaldı gözlerimde.En sade,en güzel halinle sen,bende kaldın.Söyle,kendini bilmek istermisin.Ayrıca,ilk cümlemi kendine bir kaç kez,soru cümlesi biçiminde değil,normal olarak yüksek sesle söylemelisin benim yerime.Zamanla anlarsın...Yine de düşünmüş müydün,hayat sana ne verirse mutlu olursun.İkisini de ben söyleyeyim.Sen verilmiş bir mutluluktun.
Oğuz Kağan Mirzabeyoğlu
|