Belki...
Görmedim
Belki de görmek istemedim
Seni başkasının ellerinde
Bu yüzden kahrettim ya dünyaya
Görmemek üzere bir daha asla
Yüreğim kanamasını göze aldım
Ellerimi avuçlarımı yüreğimi kanattım
Öyle küstüm dünyaya
Ağlamamak için belki
Öyle sustum sonsuza…
Bilmedim
Belki bilemedim neden ağladığını
Çözemedim hiçbir zaman olayı
Hiçbir zaman anlamadım nedenini
Neden bu dünyaya geldik
Neden gideceğiz vademiz dolunca
Neden ellerimiz yanacak
Altı üstü bir gönül çaldık diye mi?
Sormadım
Belki sormayı beceremedim
Belki de yandı dilim soracağım anda
Sonradan sustum da
Anlatamadım derdimi sana
Öylece kalakaldım ellerin ellerimde
Ağzım bir karış açık
Bir yüzüne bakıyorum
Bir gökyüzünü dinliyorum…
Ağlamadım
Belki göz yaşım kalmadı ağlamaya
Bunca derdin sıkıntının ardından
Patlarcasına istedim ağlamayı
O kadar doldu yüreğim acıyla
Belki de beceremedim ağlamayı
Sorma…
Yine susarım biraz sonra
Biter göz yaşı romansım
Susar belki düşlerim
Öylece yarım kalırken hislerim
Sen de bu şiir gibi
Hayatımın bir kenarına atarsın kendini
Yerini bildiğim
Dokunmayı bilemediğim…
Rüya Deniz Demir
|