Sana Meleğim
Benim kadar içten ağlardı
Ağlasaydı bu gece bulutlar,
En az ama en az
Benim varlığım kadar ağlardı...
Ve yıkılsaydı bu gece dünya,
En fazla,
Yokluğum kadar yıkılırdı senin için
Oysa ben, öyle sessiz
Varlığıyla yokluğu
Sevgisi kadar olan varolan
Ağladıkça duvarları
Öfkesiyle, acısıyla kanatan...
Ben yağmurlar kadar ağlayan,
Ağlasaydım bu gece
Geceyi yıkarcasına ağlardım...
Sessizlikten hiç iz bırakmadan
Tertemiz ve pak...
Yıkılsaydım bu gece,
Bir karıncanın varlığı kadar
Yanımda yokmuşluğun kadar
En az yıldızlar düşmüşçesine...
Bilseydim ki bu gece,
Sensizliğin en fazla yaktığı iklim,
Senin kara sularındır...
Ve denizin köpük köpük
Yalnızlığı şarabı andıran tadıyla
Sessizliği tüm feryadıyla
Vursaydım sahillerine bu gece
Seni en az
Bir güvercinin kış telaşı kadar
Seni en az dünya kadar
Seni en az kayan bir
Yıldız kadar severdim...
VE bilseydim ki bu gece,
Sana doyamadan öleceğimi,
Sana hergün
Sana her saniye
Sana geçen her an
Daha fazla
Daha sevdayla
Daha da aşkla
Tüm kalbimle sarılırdım Gülbebeğim...
2001/Ankara
Rüya Deniz Demir
|