Ağladım Sönmedi Ateşin
*******imi sana ayırdım
Yıldızlara bakıp seni göreyim, diye
Her şey karanlıksa bile
Bir sen varsın ışığıma ışık veren;
Mehtabın ahbabı gözlerinle
Denizler kadar güzelsin,
Mazinin sandalına binip de
Geçmişe doğru küreklediğimde
Anlamsızlığa saptığımı görürüm hep,
Bir sen varsın ışığıma ışık veren
Ağladım sönmedi bile ateşin.
Kimi acılar puskun olur
Kimisi yorgun,
Zehir gelir dostun olur
Bir kerecik gülemezsin.
Ağladım
Ve ağlıyorum,
Şu ıssız odalarda
Hala seni özlüyorum;
Seni *******le, yıldızlarla
Seni mehtabınla seviyorum.
Hergün seni söyleşiriz;
Başını göğsüme koyduğunda
Kalbimin sesini duyacaksın...
Ağladım sönmedi bile
Kalbimdeki ateşin.
(Pazartesi,16.08.1999/02:15)
Rıfat İlkaya
|