Bir gönlün romanı
Pencerelerin açıktı gönlüm
Dışarısı pis kokulu
Sahipsiz bir camisin...
Yıllar sonra tevbeyi öğrendin
Aşkı tattın yıllar sonra
Gözü yaşlı bir çocuktun hep
Aya güneşe çok hayran
Yaya bir yolcusun
Yok kanatların uçasın
Karlı dağları bir çırpıda aşasın
İflas hilelerinde düşmanın
Aman vermezsin bilirim
Dağlara sığın kaç gönlüm
Yükün altın gümüş
Eşkiya var peşinde
Ey çöllerdeki, nehir
Bulutların var, ne ana bulutlar
Şimdi şunun zamanı:
Kendini denizlere erişti san
Bu hayalle aldan...
|