Vefa
Anam bile katı, vefasız çıktı
Yetim, naçar kaldım, bırakıp gitti
Beni doğururken, çaresizlikte
Yaşlanacak kadar yaşayamadım.
Bir Çomarda gördüm sonsuz vefayı
Bırakıp gitmedi çaresizlikte
O menfur yangında, umutlarımla
Çomar’la birlikte sevgisiz öldüm.
Toprakta gördüm ben sonsuz vefayı.
Hiçte haşır-neşir olmasam da
Sardı kollarına, yatırdı beni
O, bastı bağrına sonsuza kadar.
Metin Soydeveli
|