Aç Kalbini…
Bedene yansıyan ruh halinizden,
Şükürle dolu teselli kaleminizden,
İçten bağlanmış Mevlana meclisinizden,
Nasibimi almak isterim...
Her insan kendi içinde kâinat,
İçine sinmiş sırlanmış hayat!
Her günü yeniden yaşar bayat:
Eğer bulamazsa pınarını,
Saf düşünce çınarını...
Yaşam acılaşır, kırılır binlerce kanat!
Güven çadırına alınmadıkça,
Ön yargılar serilir dost sofrasına!
Kahkahalar sahte,
Aslında insan ağlar içten içe…
Böyle nükleer bomba gibi beklemek niye?
Oysa acının ardı açılır sonsuz muta,
Bir adım atma süresi zor gelir nedense!
Bedenini göstermek kadar,
Cömertçe aç kalbini etsin firar...
Kıyamet kefene bağlanmış,
Son dost toprak bekler,
Eder sabır!
Safet Kuramaz
|