Adıyaman...
Sofi olmayı isterdim,
Yana, yana dönmeyi dilerdim,
Tavaf dilinde teke giderdim...
Adıyaman’ın manevi toprağında,
Sahabe izine yüzüm sürerdim!
Adıyaman’dan değilim...
Kayseriliyim!
Geçmişimde geldim o topraklara,
Akdeniz’in samimi sıcaklığını hissettim...
Her konuştuğum buraya torpil diyarı derler,
Her memur güney doğuda buraya gelmeyi diler,
Küçük ve şirin şehir...
Nemrut’a benzemez yaşadıkları!
O Nemrut dağı ki... Tarihi ve kalıntıları,
Sabah güneşinin delince alacakaranlığı,
Bakınca manzarasından ne harika seyir!
umarım coşkun çağlayanlara karışır ruhum,
Bedenim hissetmez soğuğu uzar kış uykum,
Bir adım ötede Menzile varır son otobüsüm,
Doyar ruhum kokladığıma, yediğime, sevgiye!
Safet Kuramaz
|