Abdal dostlarım
Ömrümden çıkarıp toprağa gömdüm.
Gönlümü kırdılar sahte dostlarım.
Yanıldım bir kere arkamı döndüm.
Sırtımdan vurdular sahte dostlarım.
Boynuma dertlerden küpe taktılar.
En güzel yıllarım yakıp yıktılar.
Arkada bir yığın dert bıraktılar.
Uzaktan durdular sahte dostlarım.
Kendim bile yanamadım halıma.
Bülbül gibi zarım gülün dalına.
Dostluğa uzanan gönül yoluma.
Hep tuzak kurdular sahte dostlarım.
Çileli yıllarım geçti boş yere.
Gözümün yaşımı almıyor dere.
Darıldım şansıma küstüm kadere.
Hep belli oldular sahte dostlarım.
Borani’yem dert doladı başıma.
Zehir kattı ekmeğime aşıma.
Ölünce yazdırın mezar taşıma.
Gönlümü yordular sahte dostlarım.
Halil Çimen
|