Kibrit Çöpü Gibi Çaresiz
Ayrılığın Son Sözleri
Ben seni,
bir denizin en derin sularında buldum.
Bir yağmura takılmış giden,
Kibrit çöpü gibi çaresiz,
Sonbaharda solmuş bir kuru yaprak gibi umutsuzdun,
Çocuktun aşktan anlamaz,
Seni kollarıma ilk sardığımda.
Şimdi
Ayrılıktan bahsedecek kadar büyümüşsün
Beni yalnızlığın kuyusuna atıp,
kilit vurmaya hazırsın demek.
Senin o mevsimleri kıskandıracak ani değişikliklerin,
O çocukları ağlatacak duygusallığın olmasa,
Beni sevmediğini düşüneceğim.
Oysa,oysa seviyorsun beni
Bir gece elimi tutup,
Gözlerime bakmandan
Görmediğinde beni,
telefonlarda ağlamandan,
Sarıldığımda sımsıkı bedenime,
O küçük kalbinin atışlarından anladım,
sevdiğini beni
Şimdi den duyar gibiyim,
Ayrılığın o hüzün dolu şarkısını.
Kupkuru bahçelerini,
insan geçmez sokaklarını görür gibiyim
Demek gidiyorsun,
Kararlısın,
Demek ağlasam faydası yok
Bu kadar yükseklerden bakma,
şahin gibi bana
bu kadar hafif bulma bensizliği
Bilmelisin ki seni ben buldum,
o yalnızlığın sularında
Hatırlamalısın bana
yaşama sevinciyle sarılmanı.
Git öyleyse.
Ne söylesem batıyorum en derine
Ne kadar yalvarsam o kadar alçalıyorum,
Alaycı ve acımasız bakışlarınla.
Hadi, durma git
Ama bir gün,
Ne kibrit çöpü gibi çaresiz
Ne kuru bir yaprak,
Ne gözlerinde pişmanlığın yaşlarıyla, çıkma karşıma,
Affetmem!
Hadi
şimdi çek son kez bakışlarını,
Nemli bakışlarımdan
Ve kaybol ağaçların,
bir anda kuruduğu sokaktan..
Gökyüzünü bir kez daha sarsın,
Yalnızlık denilen,
o kül rengi bulutlar.
Ertuğrul Bayam
05,02,2006
Düzenleme
Ertuğrul Bayam
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|