[F.S.Mehmet1453]

Doğarken mi başladı benim son yolculuğum
Ondan mı öyle geçti o garip çocukluğum

Masallarla düşlerle beni hep aldattılar
Yaşadığım; en büyük yalandı biliyorum

Boşluğu kucaklardım uzatsam ellerimi
Düşsem diye beklerdi pusuda bir uçurum

Kol gezerdi çevremde acılar ölüm gibi
Ben ondan böyle kaldım ondan karardı ruhum

Yağmur mu yağmazdı ne tarlalar mı çoraktı
Neden hiç yeşermedi serptiğim onca tohum

Şimdi ölen bir şey var içimde azar azar
Ha söndü ha sönecek yıllar önce yanan mum

Susmayın biliyorum ben bir yalan dünyada
Gürültülü yaşadım sessizce ölüyorum