Biliyor musun?
Yüreğime iyilik yağmurları yağdırmayı bırakalı çok oldu... Mevsimim artık hüzün...
Şimdi acılar biriktiriyorum...
Hiç anlatamadığımı ve anlayamadığımı sandın; oysa her sessizliğim yaşama dair ve bize dairdi benim...
Keşke, anlamak isteseydin yüreğini açıp!...
Gözlerime hiçbir zaman yalan konuşturmayı beceremedim, yüreğimin aynasıydı onlar, olduğu gibi yansıttılardı hislerimi...
Sana bir kez olsun yalan bakmadım...
Yalan konuşturamadım yüreğimi...
Yada yalan şarkılar söyletemedim...
Şimdilerde, gözlerim artık suskun birisiyle aynı dili konuşmuyorsan, susacaksın!...
Ben bunu bilirim...
Sana karşı duygularım sözlerden nice olduğu için susmaya karar verdim!...
Artık susuyorum!...
Not: Sabah Sabah içimdeki sıkıntı ve hezeyanlarımın kalem ve kağıt ikilisine yansıması olarak döküldü.
Yırtıp atamadım... Öylesine paylaşmak istedim.
|