aLeMDaR

Dışarıda o kadar güzel yağmur yağıyor ki görmen lazım.. hele bi sokak lambasının turuncu ışığı altında su toplamış birikintiye öyle güzel vuruyor ki ve yağmur damlaları iniyor birikintiye, anlatamam sana. Yakamoz var sanki denizdede onu seyrediyor gibiyim. Garip diyorsun değil mi küçücük bir su birikintisini denize, soka lambasınıda ay ışığına benzetmek.
Hayat işte bu hale getiriyor insanı. Hayaller büyüdükçe küçülüyor, umutlar tükeniyor geçip giden ömürler misali. Sonunda elinde kalanlarla yetinmeyi öğreniyorsun.
Sende benim gibi oldun mu? Yoksa hayallerin uğruna başkalarının umutlarını ezipte ardına bile bakmayı aklından geçirmeden uzun yollara mı vurdun kendini.
Aslın bumuydu? Yoksa hayallerini gerçekleştirmek uğruna yıkıp attınmı inandıklarını, sevdiklerini, bekleyenini.
Her neyse! Senin şimdi ne olduğun yada özünde ne olduğunu düşünmek istemiyorum. Biliyor musun? Artık eskisi gibi hep “neden” diye sormuyorum kendimede kimselere de. Artık sevmiyorum bu soruyu. Nedenlerin içinde boğulmaktan bıktım belkide nedersin? Akışınada bırakmak pek işime gelmiyor doğrusu,
Peki ne yapayım? Doğrusunuda bulamaz oldum, eğrisinide. O kadar hızlı gelişiyor ki her şey. Kontrol altında tutamıyorsun. Sana düşeni sadece yaşamak.
Seni sevmeyi, sana adanmış bi hayatı seviyorum.