Ay Tutulmasi

**GooD aNd EvıL** · 10-28-2007, 12:08 PM

AY TUTULMASI

Benim bir kalbim vardı
Kusursuz inciler döker yağmur dilenirdi
Sular akar gider, günışığı şaşkın
Her gazete sayfasında bir bulmaca bahanesi
Önce ömrümüz sarsıldı, sonra tek sıra kuyruğa girdik acının önünde
Ardından yapraklarını döktü aşk :
Kimse anlamadı sonbaharın geldiğini...
Hep yıldızları sayıklayan güzel kız
Yengeç bir umut kıskacıdır bilmez misin?
Burçlar bazen zamansız mevsimlere işaret
Onu uğursuz sağanaklara göstermez misin?

Serin bir sonbahar gecesi
Ben, kalbim ve yıldızlar
Hepimiz hayata deli gibi bağlanacak kadar yalnız kaldık
Hepimizde aşkın çınlayan nefesi...

Benim bir kalbim vardı
Gölcük’te yağmur var
Kırık bir gökkuşağı varlığını duyurmaya çalışıyor
Her şey paramparça olacak bir süre
Tanrı’nın sözü bile.
Düşlerimin kış uykusundasın
Hiç bitmeyecek bir mevsimin ortasında
Bu yüzden her dem sürecek anıların tazeliği
Gözlerin toy bir badem olarak kalacak...

Söz bazen zavallı şarkı,
Bazen şiir boşluğa atılan kırık taş.
Benim bir kalbim vardı
Coşkulu işkenceler yaşayan
Her çığlıkta içindeki yarayı kahramanlık nişanı sanan

Artık umursamıyorum mu sanıyorsun susan çığlıkları?
Taş devriydi: Önce anılar gömüldü, önce yazılmamış mektuplar,
[önce şarkılar.
Bu sessizlik haksız bir kıyamet değil de ne?
Benim o kalbim suskunluğu bozan klarnet,
Yivli tüfeğin teptiği omuz,
Bir ömrü sıfırlayan sırat köprüsü...

Söylenmedik ne mi kaldı bu mevsimde?
Bir şeyler kaldı mutlaka : Mahcup bir ıslık,
es geçilen bir demet anı.
Artık hepsini elbirliğiyle saklıyoruz
küçük bir çocuğun maymun resimli çantasında
Yıllar sonra meraklısı çıkıp açarsa
Kendi hüznünü de bulsun diye.

Ömrümüz bir ay tutulmasıydı
Kendine sarıldıkça kayboldu rengi
Aşk için maviydi diyorlar, denizi andırıyor en çok
Gemiler uzaklaştıkça o da eskiyor

Kocamış bir kurdum artık değneksiz köylerde
Çocuklar kuyruğuma teneke bağlayıp hazrolda şiir okuyor

Hayır çıldırmadım, en az deli dumrul kadar yokuşun başındayım
Elimde hangi parçalanmış şarkı varsa dağıtıyorum çocuklara
Gölgesi kırık bir ömre düşen aşk nasılsa ganimet sayılır

Benim bir kalbim vardı
Taşımadı bunları.

10-28-2007, 12:08 PM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57906 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Ay Tutulmasi AY TUTULMASI Benim bir kalbim vardı Kusursuz inciler döker yağmur dilenirdi Sular akar gider, günışığı şaşkın Her gazete sayfasında bir bulmaca bahanesi Önce ömrümüz sarsıldı, sonra tek sıra kuyruğa girdik acının önünde Ardından yapraklarını döktü aşk : Kimse anlamadı sonbaharın geldiğini... Hep yıldızları sayıklayan güzel kız Yengeç bir umut kıskacıdır bilmez misin? Burçlar bazen zamansız mevsimlere işaret Onu uğursuz sağanaklara göstermez misin? Serin bir sonbahar gecesi Ben, kalbim ve yıldızlar Hepimiz hayata deli gibi bağlanacak kadar yalnız kaldık Hepimizde aşkın çınlayan nefesi... Benim bir kalbim vardı Gölcük’te yağmur var Kırık bir gökkuşağı varlığını duyurmaya çalışıyor Her şey paramparça olacak bir süre Tanrı’nın sözü bile. Düşlerimin kış uykusundasın Hiç bitmeyecek bir mevsimin ortasında Bu yüzden her dem sürecek anıların tazeliği Gözlerin toy bir badem olarak kalacak... Söz bazen zavallı şarkı, Bazen şiir boşluğa atılan kırık taş. Benim bir kalbim vardı Coşkulu işkenceler yaşayan Her çığlıkta içindeki yarayı kahramanlık nişanı sanan Artık umursamıyorum mu sanıyorsun susan çığlıkları? Taş devriydi: Önce anılar gömüldü, önce yazılmamış mektuplar, [önce şarkılar. Bu sessizlik haksız bir kıyamet değil de ne? Benim o kalbim suskunluğu bozan klarnet, Yivli tüfeğin teptiği omuz, Bir ömrü sıfırlayan sırat köprüsü... Söylenmedik ne mi kaldı bu mevsimde? Bir şeyler kaldı mutlaka : Mahcup bir ıslık, es geçilen bir demet anı. Artık hepsini elbirliğiyle saklıyoruz küçük bir çocuğun maymun resimli çantasında Yıllar sonra meraklısı çıkıp açarsa Kendi hüznünü de bulsun diye. Ömrümüz bir ay tutulmasıydı Kendine sarıldıkça kayboldu rengi Aşk için maviydi diyorlar, denizi andırıyor en çok Gemiler uzaklaştıkça o da eskiyor Kocamış bir kurdum artık değneksiz köylerde Çocuklar kuyruğuma teneke bağlayıp hazrolda şiir okuyor Hayır çıldırmadım, en az deli dumrul kadar yokuşun başındayım Elimde hangi parçalanmış şarkı varsa dağıtıyorum çocuklara Gölgesi kırık bir ömre düşen aşk nasılsa ganimet sayılır Benim bir kalbim vardı Taşımadı bunları. __________________ Buraya Kadarmış ..

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)