Issız Sokaklar

[GooD aNd EvıL]

Yağmurlu bir akşamdı yine sen geldin aklıma
Gecenin kör karanlığında caddelerde dolaşıyorum.
Etrafta kimsecikler yok
Çatının oluklarından akan yağmurun sesi,
Ne yaptığını bilmeden esen rüzgarın nefesi
Üşütüyor,ürkütüyor beni
Sığınacak bir yer arıyorum kendime
Fakat ne çare bütün köşeler tutulmuş,
Kiminde kimsesiz yuvasız çocuklar,
Kiminde sokağın esas sahipleri sokak köpekleri
Mesken tutmuş, bütün köşeleri
Onlarda benim gibi yalnız
Onlarda benim gibi çaresiz
Hepsinin gözlerinde korku,
Hepsinin gözlerinde yalnızlığın çaresizliğin izi var.
Sorsam yada usulca yaklaşsam misafir ederler mi
Bunu bilmem ama, zaten küçücük mekanlar
Belki de benimle paylaşmak istemeyecekler
İstemeden de olsa bana zarar verirler diye korkuyor
Issız sokaklarda yürümeye devam ediyorum.
İçimi ısıtmak sıcak bir ortamın özlemiyle uzaklarda yanan
Bir ateşin sıcaklığına doğru ilerliyorum.
Ateşin etrafında üç beş kişi oturmuş
Ellerinde şarap şişeleri
Boş boş ateşe bakıp bir şeyler mırıldanıyorlar
İçlerinden birisi bana şişeyi uzatıp
Bir fırt çeker misin kardeş, diye sesleniyor
Hiç tereddüt etmeden, şişeyi alıp bir yudum çekiyorum.
Bir daha dediğimde
Elimden şişenin aniden alındığını fark ediyorum.
Yok öyle buralarda paylaşım,
Buralar acımasız yaşam koşulları ile dolu bir hayat
Tadına bakmak var doymak yok diyor
Oturanlardan birisi
Olsun yinede içimde bir ısınma
Yanan ateşin sıcaklığı var, bedenimde diyor.
Onlara teşekkür edip yoluma devam ediyorum.
Bu yolun sonu yok. Onun için bu duraklardan pek çok
Senin izine bir rastlasam, bir haber alsam,
Belki yolun sonu gelecek, o zaman ayrı duraklardan değil
Yalnız senin olduğun yerden bineceğim umuda yolculuğa
Bitsin artık bu çile, bu kabus diye içimden haykırmak geliyor
Ne çare ki bu yola giren bir daha geri dönmüyor.
Bu yolun sonu var mı? Bence yok, ya sence?