Gökyüzü tohumlarını bırakıyordu üzerimize,

[F.S.Mehmet1453]

Gökyüzü tohumlarını bırakıyordu üzerimize,
Bir anda tutulu verdik,ıslanmıştık.
Ertesi gün nezle olmuştun,ateşlenmiştin,
Sürekli sayıklıyordun.
Hatırladın mı ben rüyalarında bile,
Seni yalnız bırakmamıştım.
Tutuyordum ellerini, sarılıyordum sımsıkı,
Hiç ayrılmayacakçasına.

Hep korkandın şimşek çakışlarından,
Sürekli bana sarılır,cesaret alırdın.
Ben ise Allah’a dua etmekteydim,
Bu an hiç bitmesin diye.

Bende korkardım elbet,
Ama şimşeklerden değil.
Bir gün olurda yeniden şimşek çaktığında ,
Seni yanımda bulamayışımdan korkardım.

Sana hiç belli etmez,senden gizlerdim,
Artık bilmeni istiyorum birtanem,
Bende severdim kuşları,doğayı,
Sensiz onların ne anlamı var?
Sen yoksan banane güneşin batışından.
Neyleyim yeni günü,
Sen dönmedin ya birtanem,
Yaşamak ne gerek bana…