Gizli yaram kan kaybedior...

[KoJiRo]

Gizli Yaram Kan Kaybediyor...

*******in sabahına her uyanışında aklıma düşüşüne anlam veremiyorum. Adını her anımsadığımda yüreğimin sıkışıp kasılmalarına engel olamıyorum. Kelimelerin düğümlenişine , sıraya koyamayışıma, anlamsız öylece havada asılı bıraktığıma inanamıyorum.

Kiminle göz göze gelsem gözlerini aradığımı fark ettiğimi anladığımda neden diye soruyorum suskunluğu kendime… sonra; sonra mavi ile yeşilin karışımı gözlerin baskın çıkıyor sorularıma , bir bildiği vardır diye. Ama bu bilinmezliğin beni çaresiz bırakmasına dayanamıyor yüreğim.. Her geçen gün daha da büyük bir acı ile sıkıştırmakta beni.

Yorulmaktayım artık sana çıkan yollarımı değiştirmekten; sakınmak ister yüreğim kendini senden Gizli yaram….. Ne yazıktır ki hiç de başarılı olamamakla birlikte zamana bıraktığım yüreğim avuçlarına ulaşmayı beklemekte, güneşin sabahı beklediği gibi, yıldızların *******i hasret giderdikleri gibi.

Bense bu karmaşanın içinde elim kolum bağlı zamanla birlikte yürümekteyim;
kendime sorup da cevaplarını bilmek istemediklerimle…..

Mum yanıyordu ben onu dinlerken..
Yüreğim de yandı o titrek, minicik alevle..

Ve bir mumun ömrü kadar sürdü kanayan yaramın durması..

Gitti...

...ve Gizli Yaram kan kaybetmeye kaldığı yerden devam ediyor...