|
03-17-2008, 10:48 AM
|
#1 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Dec 2006
Konum: KoCaELi
Yaş: 40
Mesajlar: 34,356
Teşekkür Etme: 21 Thanked 162 Times in 97 Posts
Üye No: 23848
İtibar Gücü: 8774
Rep Puanı : 54700
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Bana Bir Kez Anne Deseydin
Henüz doğmadan sonsuz ışığa kavuşan yavruma ithafımdır.
Bana Bir Kez Anne Deseydin Tam 10 yıl oldu senden ayrılalı İçimdeki sonsuz acıyı anlatamam bebeğim Annem derdi sende anne olunca anlarsın diye Ama sen hiç anne olamayacaksın ki anlayasın beni bebeğim Tüm bunları senin o güzel gözlerine bakarak Öperek koklayarak anlatmak isterdim Yazarak değil sana sarılarak, Kokunu içime çekerek Dinlemeni isterdim Biliyorum ki duyuyorsun beni Sonsuz nurla dolu ışığın içinde Beni duyuyorsun Bu sana yazdığım ilk mektubum bebeğim Tam 10 yıl gecikmiş olan bir mektup Bir bebeğin olacak dediğinde doktor Ne çok sevinmiştim bi bilsen Canımdan bir can, Kanımla besleyeceğim bir varlık.. Seninle neler yapacağımızı anlatırdım *******i Şimdiki gibi o zamanda duyardın beni Biliyorum.. Cinsiyetini bilmiyordum o zamanlar Ne fark ederdi ki Sen benim bebeğimdin Canımdan bir parçaydın Kız yada erkek.. Benimdin sen.. İçimde büyüdüğünü hissettikçe Dünyalar benim olurdu bebeğim Müzik dinlerdik seninle birlikte Benimle mutlu olurdun sende Bilirdim ki ağladığımda sen de ağlardın benimle Seni üzmemek için ağlamazdım hiç bebeğim Sana bir an önce kavuşmak için Hiç durmasın zaman hızla geçsin isterdim Oysa öyle yavaş geçerdi ki zaman Heyecanla bekliyordum anne olacağım günü Bana minik gözlerinle bakacağın o anı.. Minicik ellerin ve ayakların olacaktı Bakmaya bile kıyamayacaktım belki sana Öpmelere doyamayacaktım Anne diyecektin o masumane sesinle Yavrumm diye sarılacaktım bende sana Koynumda uyuyacaktın mışıl mışıl Belki… Hiç öğrenemedim bu “belki”leri seninle bebeğim. Acılar içinde uyandığım o sabah Anlamıştım bu “belki”lerin “asla” olacağını Hastaneye gidene kadar bir işaret bekledim senden Buradayım anne korkma demeni bekledim Ama demedin.. bir işaret bile göndermedin.. Çektiğim acılar korkumun yanında çok azdı bebeğim Hastaneye ulaştığımızda ise korkularım Dayanılmaz derecedeydi artık Çığlıklar atıyordum, “kurtarın bebeğimi lütfen kurtarın” İlk muayenede kalp atışlarını duyamadığını söyledi doktor Ne hissettiğimi anlayabilirmisin o anda bebeğim.. İri iri açılmış gözlerimle “Ne diyorsun doktor, bebeğim yaşıyor o içimde hala kurtarın onu” diyebildim sadece Kendime geldiğimde her şey için çok geçti artık Beni bırakıp gitmiştin sen sonsuz ışığa Doktor “Kızınızı kaybettik çok üzgünüm” dediğinde Beynimdeki uğultularla birlikte ağladım bebeğim Ağladım..ağladım.. Bir kız.. Kızım olacaktı demek ki Bir kız olacağını o an öğrenmiştim Bir anne için bu ne demek bilemezsin bebeğim İçimden parçalarcasına aldıklarında seni Hissettiğim boşluğu da bilemezsin Canım acılardan değil seni kaybetmekten yandı bebeğim Seni unuttum sanıyorlar ama seni hiç unutmadım ki bebeğim Bazı ******* görürüm rüyamda seni Kocaman bir kız olmuşsun Omuzlarından dökülen ipek gibi saçların Özlemle anneciğim diyip sarılışın Kokunu içime çekerek seni öpüşüm O kadar gerçekti ki.. O günün sabahı hiç uyanmamak isteği olurdu içimde Senelerin özlemi bir rüyayla geçer mi sanki Ahh be bebeğim ne olurdu sanki Yüzünü yüzüme sürseydin Bana bir kez “anne” deseydin.. Seni hiç unutamadım bebeğim Şu anda da seni ilk günkü kadar çok seviyorum Her gece annene gelmeyi unutma olur mu yavrum Bir gün ben de sana geleceğim O güne kadar, sana özlemimi anlatan mektuplar yazacağım Hiç postalamasam bile yerine ulaşacağından eminim Burada değilsin belki ama Beni duyuyorsun biliyorum. Seni çok seviyorum yavrum Allah’a emanet ol..
__________________
 |
|
|
  |
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Normal Mod
