www.cakal.net Forumları YabadabaDuuuee  

Geri Git   www.cakal.net Forumları YabadabaDuuuee > Forum > Eskiler (Arşiv)

Eskiler (Arşiv) Eski konular

CevaplaCevapla
 
Konu Araçları Görünüm Modları
Old 03-21-2008, 09:57 PM   #1
ÇaKıR-
Bağımlı Üye
 
Üyelik Tarihi: Feb 2008
Mesajlar: 3,823
Teşekkür Etme: 0
Thanked 93 Times in 80 Posts
Üye No: 45172
İtibar Gücü: 2081
Rep Puanı : 4660
Rep Derecesi : ÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond reputeÇaKıR- has a reputation beyond repute
Cinsiyet : Erkek
Varsayılan Erkek Gözyaşı Katilimi Anne..

İlk özgür çığlığı, rahminden çıkıp, dünyaya merhaba dedikten hemen sonra attım anne. Ve son özgür (saf olmasa da) gözyaşlarımı çok uzaklarda, ergenlik çağımın hemen başında terk etmek zorunda kaldım. Bir erkektim artık anne. Güçlüydüm. Güçlü olmak zorundaydım, "karılar gibi" zırıldayamazdım. Elalemin maskarası olamazdım. Kız bile vermezlerdi yoksa bana. Ben ağlamamalıydım anne. kadınlar, kızkardeşlerim hatta sen bile ağlayabilirdin ama ben bunu yapamazdım. Çünkü; ERKEKLER AĞLAMAZ dı anne. Hayatın, ta göbeğinde yaşadım anne ve özgürce ağlamayı tadamadım. Herşeyimi kaybetmekten, işsiz kalmaktan, çocuklarımdan olmaktan, yalnızlıktan, kazadan, beladan, insanlardan korkmadım anne. Ama ağlamaktan korktum. Sadece bana ait olan, benim gözyaşlarımdan korktum. Korktum ve gözyaşlarımı yuttum, kalbime gömdüm ve onları tuğlalar gibi kullanarak dev bir kule inşa ettim içimde anne. Korktum ve boğazıma kadar gelip dayanan hıçkırıklara sert komutlar verdim. Boğdum onları anne, özgürlüğümü boğdum. İşte bunun için seri katil oldum anne ve cinayetlerimin sayısını bile unuttum. Sevdiklerimden ayrıldım, özgürce ağlayamadım sokaklarda, gözyaşlarımı saklasın diye yağmurları bekledim. Görkemli kaybettiğim anlarda kaçırdım gözyaşlarımı merdiven altlarına. Tuvaletlere kaçtım, ıssızlığın kucağında bırakabildim kendimi ancak. Korktum ve çocuklarımdan da kaçırdım gözyaşlarımı. Babaydım ve güçlü olmalıydım. Ağlarsam güvenemezlerdi bana. Arkadaşlarımı gömdüm uzun selvi ağaçların gölgelerine. Yaşadığım ölümdü ve daha ötesi yoktu. Ama ağlayamadım özgürce. Birkaç damla gözyaşıyla kurtardım kendimi. Bazen çıldırmaya az kaldı. Bazen kendi içimdeki çocukla kavgalara tutuştum ve o küçük çocuğun özgürlüğüne imrendim. Bilmiyorum anne, belki de onun gibi olamadığım için öldürmeye kalktım onu. Bana çok şey öğrettin anne ama şöyle adam gibi ağlamayı öğretmeyi unuttuğun için beni yarım bıraktın anne. İşte böyle sevgili annem... Senin için, sen istedin diye gözyaşlarıma ihanet ettim ve bir erkek olarak erkek gibi ağlamayı başaramadım.
ÇaKıR- çevrimdışı   Alıntı ile Cevapla
CevaplaCevapla


Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)
 

Yayınlama Kuralları
Yeni konu açamazsınız
Cevap gönderemezsiniz
Eklenti ekleyemezsiniz
Mesajlarınızı düzenleyemezsiniz

Kodlama is Açık
Smilies are Açık
[IMG] code is Açık
HTML code is Kapalı


Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 11:43 PM

Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11   Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.