4 de 4 olsun.Şampiyonluk sevgilisi ile buluşsun

[Seager]

Büyükada


80`li yılların başından beri “rahat” bir şampiyonluk göremeyen bir camiayız. Göremeyeceğimiz konusunda da kendimizi inandırmış durumdayız…

Hadi son haftaya gidelim.

2007-08 sezonu son haftasına Fenerbahçe Galatasaray’ın 2 puna önünde girer.
Fenerbahçe’ye beraberlik bile yetmektedir…



Trabzon halkı yıllardır beklediği fırsat ayağına geldi diye heyecandan haftalarca uyumaz.Kentin tamamı sanki 24 Şubatmış gibi (Trabzon’un kurtuluşu) gibi Türk Bayraklarıyla süslenir.Bir klasik olarak genci yaşlısı tarafından Fenerbahçe kafilesini taşıyan otobüs taşlanır.



Medyada Fenerbahçe’nin taraftar getirmeyip ortamı germemesi için telkinler vardır…Fenerbahçe taraftarı gelir.Gelir ama şehir dışında maç saatine kadar bekletilir.Maçın başlamasına 15 dakika kala stada alınır.Güvenlik önlemlerinin göstermelik olduğu o an ortaya çıkar.Trabzonspor kapalısından Fenerbahçeli taraftarların bulunduğu bölüme koltuk parçaları,taşlar,telefonlar,pet şişeler kısaca “yabancı cisimler” yağmaya başlar…Aynı anda sahaya da konfetiler atılır.Maç 12 dakika geç başladığında İstanbul’da Galatasaray 2-0 öne geçmiştir bile…



İstanbul’da ilk yarı 3-0 biter.Trabzon’daki golsüz eşitlik devam etmektedir ve bu sonuç Fenerbahçe’yi şampiyon yapmaktadır.Her iki ilde de ikinci yarılar aynı anda başlatılır ancak Trabzon halkı ceza almayı göze almıştır,sahaya konfetiler yağmaya devam eder. Trabzonspor’un “tatlı-sert” oyunu ile Fenerbahçe bir türlü istediği futbolu oynayamaz.Nadir gelişen Trabzon akınlarından birinde Hüseyin Çimşir’in şutu defansa çarpıp falso alarak ağlara gider…



Bağdat caddesinde maçı dinleyenler, cafelerde seyredenler yerlere yığılır. “ Hadi moralimizi bozmayalım bir gol yeter bize denir …İstanbul’daki maç 4-1 dir ve bitimine az kalmıştır. Ülkenin yarısını sevinç yarısını hüzün kaplamıştır. Fenerbahçe bastırdıkça bastırır…O anlarda hızla gelişen bir hücumda defanstaki boşluğu yakalayan Yatara skoru 2-0 yapar.



İstanbul’daki maç 4-2 biter. Yöneticilerden bazıları Cemiyet ve Buzada’da yapılacak kutlamaları denetlemek için yola çıkmışlardır.Eski tüfekler Mehmet Ağar-Mesut Yılmaz-Fatih Terim-Türker Aslan-Mehmet Cansun şeref tribününden Trabzon’dak maçı seyretmek için içeri girerler.Hasan Şaş ,Okan Buruk,Hakan Şükür, Ümit Karan üstleri çıplak dans edip eğlenirler.Lincoln eski açık,Servet yeni açık önünde yumruk şov yaparlarken Adnan Polat sakindir. “Sayın Polat saatinizi göstermediniz” diyen sırıtkan medya mensuplarına sırıtarak saatini gösterip “daha 10 dakika var” der…Galatasaray tribünleri daha önce gördükleri filmi izlemektedirler…”yok canım 10 dakikada 2 gol atamazlar” diye moraller yüksek tutulur.



Radyodan ve telefondan da maçı takip etmeyen bir adam Büyükada dilburnu’nda sadece dua ederek denizi seyretmektedir. Piknik için gelenlerin gürültüleri , Galatasaray formalı bir çocuğun “goool” çığlıkları üzerine daha da yukarı çıkar.Eski top sahasının önündedir şimdi.Sessizlik içinde uzun süre oturur.Saatine bakar,maçın bitmiş olması gerekir diye düşünür…



Büyükada’nın sessizliği içinde uzaktan teknelerin korna sesleri gelmeye başlar.Adam yavaş yavaş iskeleye doğru iner.Sabah gelirken gördüğü Fenerbahçe bayrağı yerindedir.İskeledeki tanıdık simalardan ağlayanlara bakar.Birini bırakıp diğerine sarılarak ağlayanları görünce çocukluğundaki filmlerde duyduğu “bunlar mutluluk göz yaşları” olmalı sözünü hatırlar…Skoru maçı sormaz…İskelede bir çay içer.Vapur “adalar” yapar,Bostancı iskelesinin önü Bağdat Caddesi sayılır.



O maça Trabzon’a mı gitmeli ,Caddede mi olmalı yoksa en iyisi Büyükada’ya mı gitmeli ?
O gün ne giyinmeli ? karar vermek zor,vakit cok