Meral Yağcıoğlu

[GooD aNd EvıL]

Adımı Hatırlıyorsun Ya

Şu anda neler hissediyorum
Hiç haberin var mı senin
Kalbim, bir zamanlar
Hassas dediğin minicik kalbim
Yerinden çıkacakmış gibi
Gümbür, gümbür atıyor
Heyecandan titriyorum
Biliyor musun

Aslında nereden bileceksin ki
Bugün telefonla senden habersiz
Seninle konuştum.
Senden habersiz diyorum
Hani kendini tanıtmayan biriyle
Eskilerden konuştun ya
Eski bir dost,eski bir tanıdık
Arayıp beni hatırladın mı
Diye soruyla başlayan
Sohbet edip çıkaramadığın

Fazlaca yorma kafanı canım
İşte o bendim açıkça
Apaçık söylüyorum sana
İşte o cesaretsiz,hem de korkak
Sular seller gibi aşık ben
Bunca seneden sonra
Tavrını kestiremeyen ben
İnanılmaz derecede sana susayan
Çorak toprağa dönen ben
Sadece sesini duyabilmek için
Bir cesaret adsız telefon açtım
Duygularından habersiz
Avuçlarımla siper ettiğim yüreğim
Yaralı güvercin gibi çırpınıyordu
Ama sen titreyen sesimle
”ben kimim tahmin et dediğimde”
Birkaç isim sonra adımı
Söyledin frekansı farklı
Biraz titrek,biraz buruk hissettim
Unutup ellere gitmemişsin.
Hem sevindim,hem de
Cevabını kestiremediğimden
Gurur ya telefonu kapattıktan sonra
Söylüyorum benim diye sana
Çok mutluyum şu an inan
Çünkü sesimden çıkaramasan da
Bir iz vardı yüreğinde belli belirsiz
Olsun varsındı aramızda mesafeler
Adımı hatırlıyorsun ya
Hayatında adım saklıydı ya
Gördüm o tatlı yüzünü,teller ötesi nefesini duydum
Yakınımda hissettim varlığını

Bu kadarı da yeter bana
şimdi bu şiiri senin için yazıyorum
Mutluyum be aşkım
Adımı hatırlıyorsun ya
Ve aynı şehirdeyiz ya
Yeter bana

[GooD aNd EvıL]

Ah İstanbul Ah

Ah İstanbul Ah

........... Seyrüseferdeyim

Yeşilköy kumsalında
Yatıyorum sere serpe
Gülümsemesiyle güneşin
Kapıldım mavinin cazibesine

Daldım deryaya
Yunuslarla yarışıp
Martılarla şarkı söyledim,neşeli
Kanat çırparken omzumda sarı kelebek

İşveli işveli salınan Kızkulesi’ne
Aşkını ilan etti utangaç
Ezelden kara sevdalı Galata kulesi
Sözleri kesildi sessiz, melekler şahitliğinde

Zor etti akşamı sohbetler eşliğinde
Tramvayla gezinti yapan nazenin beyler, hanımlar
Beyoğlu’na inen alaca karanlıkla birlikte
Çiçek pasajında meşki beklerken sabırsız

Çengelköy’de çiçeklenen bahçeler
Misk-i amber kokularında mest
Sarmaş dolaş yürek atımı ritmiyle
Kuş sesleri eşliğinde gölgelenen sevdalılar

Güneş kaybolurken semada
Altın Boynuz’da yakamozların
Dansını seyre dalan gözlerim
Kamaştı İstanbul ışıltısında

Korkmadı karanlıkta işten çıkan
Ne çalan var ne çırpan
Karıştı meltem esintisine sıcak
Gece bekçisinin düdük sesi böldü sessizliği

Savaştan arınmış dünya
El ele kardeşçe tek yürek
Koynunda sokak çocuğu barındırmayan gece
Sadabad da ki sevgililere gülümsüyor

Tanımasa da komşusunu
Sımsıcak bakışını esirgemeyen
Lokmasını paylaşan, menfaatsiz
Mutlu gül goncasıyla süslü çehreler saygılı,sevgili

Sağlıklı,gürbüz çocuklarını
Aramadan özelini, devletin okuluna
Vermeden tek kuruş, geleceğinden emim
Üniversiteye hazırlayan anne, baba mutlu,umutlu

Aman Allah’ım ne güzel
Her şey yolunda özlediğim gibi,
Sihirli değnek mi gezdirdi
Beyaz ipek kanatlı bir peri,masal sanki

Kepazeliğinden sıyrılan İstanbul’u
Sindirirken gönlüme, bayram yeri gözlerim
Gönderde dalgalanan mavi bayrak altında
Envai çeşit erguvan açtı gamzelerim

Şiddetlenen gece huysuz
Hışımla kapanan pencerenin gürültüsünde
Karalara büründü İstanbul, uyandım,uyandım eskiye
Sabah mahmurluğunda düştüm gerçeğe, kaynar kazan

Koştum pencereye, şaşkın
Her güzel gibi sadece rüya ne yazık ki
Rüya kentin manzaraları, kilitlenmiş trafik
Çileden çıkmış insan manzaraları, battı sineme yolsuzlukları

[GooD aNd EvıL]

Ah Şu İnsanlar

Ah bir bilebilsem
Bir anlayabilsem
Şu fani dünyada yaşayan
Tüm insanları istisnasız
Ve ne yapmak istediklerini

Anlayabilmek için insanoğlunu
Falcı olmak yetmez
Kahve fincanına sığar mı hiç geçekler
Medyum olmaksa modadır
Pek bir işe yaramaz
Yıldızlara takılıp kalakalırsın

Ne yapacağı bilinmez
Ne düşündüğü ise hiç anlaşılmaz
Çözümsüz bir varlıktır
Şu insanlar
Bilmece gibi
Çözmek için
Uğraş vermeli miyiz
Vermemeli miyiz

[GooD aNd EvıL]

Allah'ım Var

Ne ıstırabım, ne kederim
Dimdik ayaktayım
Yıkılmaz bedenim
Hiçbir şeyden yılmam
Korkup kaçmam hayattan
Tüm zorlukların üstüne
Korkusuzca gider
Bir hal yolu bulacağıma
Canı gönülden inanırım
Zira benim
Yegane dayanağım
Yaradanım Allah’ım var

[GooD aNd EvıL]

Alo

Yanımda olmasan da
Beni hiç düşünmesen de
Anıların hatırına
Ayırıp birkaç dakika
Alo der misin?
Hayır olacak cevabın
Biliyorum, yine de;
Bekliyor sabırsız yüreğim.

Görmesek de birbirimizi
Ayrılmış olsak da,
Yaşamak aynı şehirde
Solumak aynı havayı
Paylaşmak İstanbul’u
Yeter bana inan.

Özlemim arttığı anda
Geçerim telefon başına
Durmaz yerinde sabırsız parmaklarım
Sesini duymak ister gönlüm
Kor ateşte yanmışçasına
Çekerim ellerimi tereddütle.

Telefonun çalarsa eğer,
Yorucu günün ardından
Hele bir de yalnızsan
Ben olduğumu düşün de
Duymazlıktan gelme
Adam sende boş ver deme sakın
Açmamazlık etme ne olur.

Gerek yok uzatmana
Sesini duymak
Huzura boğar gecemi.
Olsun varsın teller aracı
Uzanırım yatağa
Yıldızları sayarım birer birer
Tavana dikili gözlerimle.
Kanatlarında meleklerin
Yolculuk başlar gülen aya

Yeter bir alo ile merhaba
Bir ses yeter bana, tek bir ses
Hissetmek telin ucunda varlığını
Varlığında var olmak
Vuslatsız şiir dizelerinde
İstanbul’u yazmak
Seni İstanbul’da yazmak
Yeter bana inan

[GooD aNd EvıL]

Anılarda Soldu Gül

Her buluşmamızda,
Kokunun sindiği katmerli gülü,
Aşk nağmeleri eşliğinde
Yakama takışın gitmez gözlerimden.
Mutluluk deryasına dalış yapar
Yıkanırdım kulaç kulaç mavide.
Hiç ayrılmayacağız hissiyle kora dönen ten
Ölene kadar sürecek bu sevda yangını
Güllerle bezenmiş aşk teknesi
Aheste süzülen zaman martılarla oynaşırken
Başlardı her bir gülle güneşe yolculuk
Geçip gök kuşağı altından
Tek vücut da atan yüreklerimiz
Kendine getirirdi sarhoş aşkı

Artık sarı gül tutuydu benim için
Bir tutku ki düşlerimde bile,
Haykırırdık bitimsiz sevdamızı
Sarı güllerin arasında
Tüm dünyaya duyururcasına.
Duysun, görsün herkes
Yoktu böylesi seven iki yürek
Maviydi, mavinin envai çeşidi
Sarmıştı, gül bahçesi alev alev

Arardı gözlerim tebessümlü, meraklı
Heyecanlı bekleyişler sonunda
Kimi çıkardı cebinden,
Kimi cüzdanından muzipçe,
Olurdu bazen de kocaman bir buket
O sımsıcak ellerinde.

Ne çok yanılmışım, anlıyorum;
Ayrılık demekmiş sarı gül,
Bilmedim güllerin dilinde.
İçtik ayrılık zehrini
Kim bilir hangi kızıl kadehten

Sadece dikeni var avucumda
Batar inceden inceye, kanar derinden.
Sarı güle özenen duygularım solgun,
Yüreğim; kuruyan yaprak misali
Oradan oraya savrulup uçuşsa da,
Her gördüğüm sarı gül,
Dökülür gözlerimden yaprak yaprak.
Yüreğimi kanatan o kara gözlerin,
Canlanır her birinde.
Altın kalbin bakıra çalar,
Sessizce ağlar inzivaya çekilen yüreğim
Ayyuka çıkar dualarım
Durdurabilene aşk olsun
Kan sızan şiirlerimle
Boyanır aşk

[GooD aNd EvıL]

Anlasana

farz et ki
ben bir gülüm
kırmızı gül
Senin gülün
Yüreğinde
Unuttuğun

solmadan gülün
seviyorum yaz
her bir yaprağına
mühürle dudağınla
ve aşk nağmeleriyle
yükle kelebek kanadına
uçur bana

bekliyorum
kollarım açık
senin için çarpıyor
yaralı yüreğim
anlasana
gülün ölmek üzere

[GooD aNd EvıL]

Anne Bitti Bu İş



bizim mahallede indik taksiden
gözlerimde yaş, henüz takmadığımız
yüzüklerimizi sana uzattım
avucuna bıraktım
almak yada almamak arası
katılaşmış ellerin şaşkın, sen şaşkın
cebine gömdün sevdamızı
titreyen bedenimle sokuldum yanına
vedalaşmak üzere sarıldım boynuna
hem de son kez vedalaşmak ne acı
kollarımı kilitledim sımsıkı
yüzüm teninde, ağlarken kulağına
sadece hoşça kal dedim fısıltıyla
ve cevabını beklemeden
arkamı dönerek koşar adım ilerledim
evimizin bulunduğu sokağa doğru
birkaç adım atmıştım ki
içimdeki ses dur diye haykırıyordu
hatalısınız diyordu, hatalısınız
omzumun gerisinden
başımı çevirdim baktım
sende arkana bakmadan dönüp gitmiş miydin
yo hayır mıhlanmış gibi
çakılmıştın kaldırıma
mahzun bakıyordun ardımdan
el bile sallamana fırsat vermemiştim ki
seni öyle görünce dayanamadım
ayaklarım ileri gidemedi ve
aynı hızla koşarak tekrar boynuna sarıldım
üzülme sen daha iyilere layıksın
cümlesi döküldü dilinden
yanağıma kondurduğun buseyi alıp
titreyen dudağına yapıştırdım
birkaç saniye önce ki gibi
arkamı dönüp yürüyüp gittim
koşmadım bu sefer, koşamadım
ne kadar yavaş adımlasam sokağımı
o kadar zaman daha sana yakın olacaktım.
uzaklaştıkça ben ölecektim biliyordum
yavaş adımlarla ilerledim ilerledim
zil sesiyle kendime geldim
gözlerimin yaşını elimin tersiyle sildim
allak bullak yüzüme şaşkın bakan anneme
tamam anne bitti bu iş bitirdim her şeyi
aradan çok uzun yıllar geçti
nereden aklıma geldi bunlar bilmiyorum
pencereden lapa lapa yağan karı seyrederken.

[GooD aNd EvıL]

Annem

Bir zerreyken
Büyütüp dokuz ayda
Canından can kattın
Acıların en büyüğüyle
Doğurdun hayata tebessümle

Ayağının altındaki cenneti
Emzirdin göğsünden
Sardı kokun zırh gibi
Kötü dünyada cenneti yaşattın
Korudun koynunda ninnilerle

Kovaladı yıllar birbirini
Yorgun düştüğümde destekledin
Her gün yeni bir enerjiyle
Uğurladın el sallayarak
Akşamları güler yüzle karşıladın

Umursamadın yüzündeki
O enine boyuna çizgileri
Saçlarına yağan kara aldırmadın
Mecalsiz dizlerinin sancısıyla
Durdun arkamda her daim

Yılmadın,yorulmadın
Hep verdin sevgini
Karşılık beklemedin
Tek destekçin babamdı
Biz kardeşler değildik

İstedik hep daha çok istedik
Elinden gelenin dışında
Gelmeyen için saçın süpürgeydi
Sevgi,sevgi diye çarpan kalbin
Yıllar yılı bizi düşündü / hala düşünmekte

Simdi söyleyin bize
Nasıl öderiz borcumuzu
Kıldan ince boynumuz
Helal edin hakkınızı
Ödemek öyle zor ki
Nasip et yarabb

[GooD aNd EvıL]

Arkadaşımın şiiri

İlk çamurdan pasta yaptığımda beş yaşındaydım.
Kiremit tozuyla, özene bezene süslemiştim üzerini
İsmimizin baş harfleriyle.
Annem farkına varmamıştı ama,
Ben sevgimi de katmıştım “yenmez” dediği bu pastaya.
Buna karşılık sen papatyalardan taç yapmıştın bana.
Hala saklarım küçücük ellerin,
Koca bir yürekle işlediği,
Masumane beyaz gelinciği.
Sen kalaycı amcanın dükkanında olurdun gündüzleri,
Ben seni beklerdim.
Tıpkı annemin babamı beklediği gibi.
Bir defasında bir kaşık vermiştin bana.
Her karardığında dükkana gelmemi,
Böylelikle beni daha sık görebileceğini söylemiştin.
Kararması için bir gün boyunca suda beklettiğim olurdu.
Çünkü sonunda seni görmek vardı.
Taşındığımız o günü yas ilan etmiştim.
Her yıl yasını tutarım bu masum sevdanın.
Şimdi düşünüyorum da,
Kararmış yüreklerde ışıldar mı ki yeniden,
Kalaycı amcanın parlattıkları gibi acaba!