Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

-YARIM KALMIŞ Şiirlerim

07-01-2006 şiirlerimden başlangıç
-
Her günüm dünden beter

Bir zalimin elinden
gecem kara, gün kara
Çok muradım var iken,
zehir oldu Ankara

Son kale'me girildi, son duvarım yıkıldı

Ben annemin gönlünde
bir değerli tac idim
Her bişeyim tamdı da
Sevgiye muhtac idim

Alıp beni attılar
gurbet ele, yad ele
Muhtaç ettiler beni
hain ile nanköre

Oy nideyim, nideyim
Düşmana ne diyeyim
Dostlar bırakıp gitti
Kötü günmüş, öleydim.

Parça parça ah yarem
anca halime güldüm
Ne dost kalmış, ne çarem
anladım ki ben öldüm.

Yıkılıp yıkılıp doğruldum
Can evimden vurulup ölmedim ki ben


Eller çare aradı,
el çaremi bilmez ki
Yare 'Bir çare' dedim de
yar çaremi vermez ki
Dertlere düştüm, dert oldum
dertler geçit vermez ki


Kötü günde (yar yar) dost dediklerim
alır başın gider,
koyar dert ile

07-01-2006 şiirlerimden bitiş
-




Şiirler yazdım sana her gece
Şarkılar mırıldandım günlerce
Kar yağarken ısıttı içimi gülüşün
Şarkı oldu ismin dilimde hece hece





Gönül ferman dinlemiyor,
yar geçti ben geçemedim
Dünya güzel dolu, amma
geçilmiyor geçemedim



Vaktim ve duygusal yoğunluğum olduğunda tamamlayacağım şiirlerim
aksi halde böyle kalacak şiirlerim kaybolmasın diye şiirlerimin en çok yer aldığı antoloji.com'a kaydediyorum.

Kendimde dahi basılı halde bulunmayan şiirlerime, bilgisayarımda bir sorun oluştuğunda veya ilerde ölürsem (vb..) şu anda şiire uzak çocuklarımın, ulaşması için en büyük kaynak haline geldi antoloji.com.

KAYBOLMASIN DİYE EKLENEN YARIM ŞİİRLERİM
************************************************** **********
İSTANBUL KOKULU YARİM

Gözlerinde, nemi Haliç'in
Saçlarında, Çamlıca rüzğarı
Habercisi gibi, gönlümde kışın
Hep hüzünlü, yarin bakışları


***
Yağmur yağıyordu çisil çisil
Saçlarında bir kuru karanfil
Sus ağlama artık nolur sus
Gözyaşlarını usulca sil

***
Giderken,
unutma şemsiyeni
Gökyüzü ağlar acılarıma
ıslanırsın

Sonra,
güneş açar
sokaklarda
açar amma
Bir hüzün kalır dudaklarda

Bir şarkı çalar, uzaklarda
bir acı sızlatır içini, ağlarsın



***
Ölüme Gülümsemeyi Öğretmek gerek
Çekilir gibi son fotoğrafım,
gülümseyeceğim
Yanağıma bir buse konmuş gibi
gelsin ölüm,
Son yağmurum,
son fırtınam dinmiş gibi
gelsin ölüm


***
Sevdayla yüklü bulutlar gibi
Yürekleri delen şarkılar gibi
Her köşede çıkan anılar gibi
Sen de unutma, hatırla beni

Bir de bu acıyla koymasan beni
Unutup, hicrana atmasan beni

Dostlar uzaklaştı, yaklaştı dertler
İçimde hep hüzün, içimde hep keder

Son umut durağından almasan beni

Yaşarım, başı dik çınarlar gibi,
Coşar çağlarım pınarlar gibi.

Eski yaramdan yaralar gibi
Son hatıradan da karalar gibi
Ne olur unutma, hatırla beni

***
Kır çiçekleri topladım gönlümden sana
Yüreğimde umutlar, gözümde yaşla
Geldiğimde bir gün, bir gün kapına
Ne bir kez baktın, ne güldün bana


Ah çeker, inilerim
Gün olur, zaman gelir
Geçip giden yıllara Ah! ..
Dertlenirim an gelir

Düşerim dertten dertlere
Yar, gidersen ellere
Biter de tüm baharım
Gönlüme hazan gelir

Hastayım, sanma(m) (yın)
doktor sağlar beni
Kazın mezarım(ı) gayri
Neylesin sağlar beni

Hasretlik yüreğimden dağlar beni
Aldı dağlar benden beni
Gözlerde(ki) yaş olurum
Dertliler de ağlar beni
garipler de ağlar beni
Ezer gönlümü ezer sevda
Gurbete yollar beni

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

-YARIM KALMIŞ Şiirlerim - 2

Yağmur yağıyordu içinde doğaçlama yazılmış ama başka yerlere alınmaış küçük parça şiirler

-O zaman dinle, benim için yazılan bir şiiri okuyayım.
-Heyecanla, merakla bekliyorum.
-Bak şiirlerimi okuduğum arkadaşlarımın, bana yazdığı bir şiirdir bu;

Yıllardır bekleriz de, vazgeçmezsin şiirden,
bize insafın yoksa, bari acı kendine,
bir kaza çıkacak elimizden.



-Ben hüzünlü şiirler dinlemeye bayılırım.

Adımlarımı yavaşlattım, ‘intikamın böylesi’ diye düşündüm. Hüznümü satamasam da, birazını düşmana vermek, iyi fikir. Düşmanım! , yaralarımın sebebi;

-Sen dert nedir bilir misin!
Ya karşılıksız sevda,
Ya yanyanayken hasreti,
Kavuşup, ölmeyi.
Sevip sevilmemeyi.

-Ben her derde giriftar oldum,
Her dert zaten bendedir.
Ben, az zamanda çok yaşadım, çok öldüm.
Gönlüm, elde, ecel bendedir

Şiirime şiirler karşılık vermesi hoşuma gitmişti. Ben içimdeki acılara göre dogaçlama bir şiir uydururken, anında bir şiir okuması, ezberinin güzelliğini gösteriyordu herhalde.

-Yar sever eli,
El bilmez yar kıymeti
Sorsam alimlere, elde mi ki,
Sevilip sevilmesi,.
Dağlar aşsam, bulunur mu
Karşılıksız sevda çaresi

-Leyla olsam, Mecnun’um yok
Derya olsam, Yunus’um yok,
Öyle bir dertteyim ki,
Derdi güzel, devası yok







TASLAK-1
gittin gideli
yok bende huzur
baktığım her yerde
hayalin durur
sorma ne olur(2)
yok bende huzur


TASLAK-2
.....................05-08-2007 12:30
Her gülüşüme bir hüzün takılır
Şimdi kederler koşar gelir toplanır
Ben yandıkça hep uzaktan bakılır
Şimdi hangi dağa yaslansam yıkılır

Ben ettim, ben buldum, herkesi dost bilmekle
Düşman kahkahada, dostler gizli gülmede

TASLAK-3
.....................05-08-2007 12:30
Arttıkça artar kederim
Üstüste geldi her yenilgim
Gülmeyin dost sandıklarım, gülmeyin halime
Bir gece vakti toplarım hüzünleri
Bir gece vakti sessizce giderim

Ne bekleyenim var, be kaldı geride vefa
Kararlıyım bu defa, kararlıyım bu defa
Yanmaktansa her gün elinde bir hayırsızın
İlk sevda ateşinde yakarım kalbimi ansızın

TASLAK-4
Çocuğum
.....................06-08-2007 21:30
Ağlasam da, yıkılsam da kederden
Ümidi kessem de artık kaderden
Sen görünsen son anımda köşeden
Bir gayretle doğrulup yerimden
Silip gözyaşımı,
çıkarıp tozlu tebessümleri maziden
Gülerim…gülerim…gülerim ben

TASLAK-5
(Kaldırım Serçesi lakaplı Edit Piaf’ın etkisiyle)
Kıyısından, köşesinden tanıdın daha hayatımı, ağlama küçüğüm
Senin bildiklerin artık dert bile değil bana, ben onlarla büyüdüm
Sil gözyaşlarını, sil sil ağlama
Anlatsam demek ki, dayanamazsın yaşadıklarıma
Her biri ayrı çile
Görmedim, bir gün bile
En çok sevenler de
Gitti, ben bitince
‘Otur’ demeyeceğim yanıma
Git, duramam, anlatırım sana
Yazık, yazık gözyaşlarına
Dinleme nolur, nolur ağlama
Artık mazime sığmaz çektiklerim
İçki içmedim, ne de içerim
Bitkinliktendir perişan halim
Bir ahbabım yok ki minik serçe
Madem istedin, şimdi anlatır giderim.
Kızma nolur, kaldıkça içimde
Bu acı, bu keder, bu hüzün
Yer bitirir beni, bitirir de
Farkı kalmaz geceyle gündüzün
Hararır hep, yakar içimi de
Tek dostum yalnızlık oldu
Çünkü görmedim bir vefa
En güvendiğim hançer vurdu
Kaçıp durdum, isyanlarla

Güvenememek kimseye
Sarılamamak kimseye
Ve ne zordur bilir misin
‘Dost’ diyememek kimseye
…..

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

(Bosna Şiirleri) Sessiz Olun Müslümanlar Uyuyor

Bu gün hava açık,
güneş yakıyor
İnsanlar günlük telaşında,
Caddelerden akıyor,
bir o yana,bir bu yana
Bir çocuk gülümseyerek bakıyor! ..
Bosna'da insanlar ölüyor! ..
* * *
Enflasyon aldı başını gidiyor,
doğu yine kan gölü
Meclis tatile çıkıyor! ..
Haberler aynı; '-..kadar kişi öldü.'
İçimde bir ateş,beni yakıyor,
Bosna'da insanlar ölüyor! ..
* * *
Karabağ elden gitti-gidiyor,
Azerbaycan'da iktidar kavgası,
Afganlılar birbirini vuruyor,
Radyolarda 'KASAP' havası...
Müslümanlar hala uyuyor,
Bosna'da insanlar ölüyor! ..

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

(Bosna Şiirleri) Bosna'da Saklambaç

Çocuklar sağa-sola kaçışıyor
Analar çocuklarını arıyor,
bulmaktan korkarak,
...her taşın altında

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

(Bosna Şiirleri) Bosnalı Çocuklar - 1

Bosna'da çocuklar
körebe oynuyor,
Çoğu ebe! ..

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

(Bosna Şiirleri) Bosnalı Çocuklar - 2

Ve..
Hiçbiri körebeyi bilmiyor
Ebeler,
kaçacak sığınak arıyor! ..

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

(Bosna Şiirleri) Sobe

Bosna'da,kurşunlar çocukları
sırtından 'Sobe'liyor...

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

(Manzum Şiir-1) Dilimdeki şarkılardan silinmeli hüzün

Ya Çankırı’da köyümde olmalı, yüreğim gibi kıraç tepeleri seyre dalmalıyım ya da Ilgaz’da yeşillikler arasında kendimi unutmalıyım.
Beton yığınlarında hapis değil, gökyüzü altında özgür olmalıyım. Baktığımda yıkılmalı gökyüzü üstüme, koşmaca oynamalıyım şekil şekil bulutlarla. Ve akşamları yıldızlarla sohbet etmeliyim sessizce. Şiirler yazmalıyım. Öyküler geçmeli zihnimden yüreğimi yaralaya yaralaya, kimse görmeden ağlamalıyım. Öten böceklerin sesini bastıran türküler söylemeliyim. Ve bütün acılarım unutulabilir olmalı, yürüdüğümde arkamda kalabilmeli. Nur gibi kök salmamalı acılı yüreğimde, her bakışımda yakmamalı içimi, her umudumu yıkmamalı. Kapımı çalma yalnızlık, kapımı çalma hüzün, gidin artık, gidin. Puslu bir hatıra olun geçmişte. Platonik sevdalar veda etmeliyim size. Yanımda Nur ve karşımda umutlar yürüyebilmeliyim. Dilimdeki şarkılardan silinmeli hüzün, müjdeleri olmalı artık bu yaklaşan güzün.
Durmayın kuşlar, kaçın bu siyah gökyüzünden, birazdan yüreğimin ateşiyle tutuşacak her yer, uçun uçun memleketime.

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

(Manzum Şiir-2) Hüzün tekrar kuruldu, gönlümde başköşeye

Bir veda saatidir gelmiş çatmış, düşmüştük sanki karanlığına ayrılıkların, vedaların. Gitmeliydik, Önce ondan bekledim veda sözlerini. Oysa gitmek istememek ve gitmek zorunda olmak. Umutla tutunmak kıyıdaki son kuru dala. Geleceğini bile bile o anın, susarak geciktirmek arzusu. Bakıştığımızda ilk konuşacağımız veda sözleri sanki, bakmamaya çalışıyorum yüzüne, gözlerine.Çok korkuyorum, gideceksin diye. Hadi uzat ellerini, uzatsana…

Kalktı, gidiyordu son ümitlerimi de ezip geçer gibi.

Benim yanımdayken gülmeni o kadar isterim ki, gülüşün bana da olsa, halime, garipliğime de olsa gül. İçimde gülüşünü görmek için fırtınalar estirirken yüreğim, dilim söyleyemiyordu..

-Birkaç defa dönüp baktı, gülümsüyordu.

Sonra yavaşça kayboldu silueti siluetler arasında. Yalnız kaldım kalabalıklar içinde. Hüzün tekrar kuruldu, gönlümde başköşeye. Gidişiyle değişti heryer, oturduğumuz tabure bile o yokken sıradanlaştı. Herşey o varken güzel.

Zerrin Özer’in uzaktan gelen sesi mi bunları düşündürdü bilmem. Sevdiğim bir şarkıyı söylüyordu; “
Her şey seninle güzel yolda yürümek bile,Olmayacak düşlerin peşinde koşmak bile
Ağlamaktan korkarak uzaklaştım, geride kalan yüreğim, çaresiz koşar gelir peşimden.

Gitti işte gönlümün sultanı, gözümün nuru, gitti. Sabahlar o kadar uzak, saatler o kadar yavaş ki.

Ahmet Ünal Çam

[GooD aNd EvıL]

(Manzum Şiir-3) İçimdeki şair gözlerimin içine bakıyor.

”. Sanki dikkatli bakınca ismimi görecekmişim gibi aradım kendimi şair isimlerinin arasında... yoktu... Bir burukluk yavaşça girdi koluma. İsyan şiirleri geçerken zihnimde sıra sıra, kendimi buldum bir kitapçıda. Baktım, Yimpaş’ın kitap bölümündeyim. Sonbahar rüzğarları eserken gönlümde, karıştırmaya başlıyorum edebiyat kitaplarını.

Kitap kapaklarında ismim çarpmıyor gözüme, zaten beklemiyordum. Fakat derlenmiş hikayeler içinde görüyorum ismimi, şaşkınlık içinde. Garip duygular doluyor içime; “Aradığım bu değildi ki”. İçimde aynalar kırılıyor, ayaklarım kan içinde,...görüyorum. Bir an içimdeki şair gözlerimin içine bakıyor. Suçlu suçlu kaçırıyorum gözlerimi.

Hikayeyi yazan mıdır, derleyen midir sanatçı? Titrek parmaklarla karıştırıyorum sayfaları.

İçimde bir hüzün, bir burukluk. Oyuncağı alınmış gibi bir kırgınlık. “Hikayemi habersiz aldılar” diye mi? yoksa “kendi kitabımı bastıramadım” diye mi? sebebini arıyorum bu hislerin.

Boynum bükük çıktım kitapçıdan. Kanadı kırık kuşlar gibi, çaresiz bakışlar gözlerimde. Sevdiği terk etmiş, aşıklar gibi ağladı ağlayacak bir düşüklük dudaklarımda, süzüldüm caddelerde.
Bir gemi alabora oluyor içimde. Ne imdat, ne çığlık... sessizce gömülüyorum sulara.
Suçluyum, cezalandırıp duruyorum kendimi düşlerimde. İşte bir idam sehpası. Şiirlerden, hikayelerden bir ip boynumda. Yazdıklarımı habersiz, izinsiz alanlar, aynı anda vuruyor tekmeyi tabureme. Ve ardımdan timsah gözyaşları dökerek, yazdığım şiirleri okuyarak uğurluyorlar beni;
Bütün aşklar yarım şimdi içimde, kavuşmak yarım, şarkılar yarım. Anladım işte niçin bitiremediğimi hikâyelerimi. Her yazdığımdan bir gönül kırıklığı bana kalan.

Ahmet Ünal Çam