Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Abaküs

bu şehirde
canı sıkılan sokak çocukları
yıldızları sayıyor *******i.
ve hiçbiri
kaldığı yerden devam etmiyor,
çabucak bitmesin diye
gökyüzü.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ada -düzyazı-

Gülmenin yasak olduğu ülkeden,gecenin dans ettiği ülkeye taşıdım gözlerimi.Kimsenin yıldızını saklamadığı ve kimsenin kendini aramadığı ülkeye...Sabaha kadar yollara düşülüp,yeni uçurumlar yaratılmayan; solmuş ve dağılmış yüreklerin olmadığı ülke...

Rüyalarımı kemiren ve sevgiyi dar eden “umut” vazgeçmiş davasından sanki.İnandırılmışlık havası hem sabahın gelişinde,hem de Semadirek`te gün batımında.Burada hatırlamak en büyük düşmanı insanın.Zamanla işinin olmadığı,kurtarılmamışları hatırladığın ve tabii “şu boktan ay”a bakıp şiirlerinden okuyamadığın,kendinden başka ne dost ne düşman bulabildiğin; dünyanın kıyısında,hayatınsa tam ortasında bir ada...

Nerede olduğum sorusunu sormaz oldum kendime! ..Yine eski alışkanlıklarım geldi aklım****urtulamadığım ve zaten bunu istemediğim alışkanlıklar.Kendini yitirenlerin benden çaldıklarını koymam gerektiğini hatırladım yerine.Korkmanın yaşamayı zorlaştırdığını da hatırladım.Korkmalı mı,korkmamalı mı bilmeden ve soramadan,yine Poseidon fısıldadı kulağıma...:
“Uyan gecenin aydınlık yüzü..Uyan ve var olanı değiştir; karanlıkları yaşanır yapmak,senin elindeyken henüz...”

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ada

O çorak topraklarda,
zeytin ağaçlarının gölgesinde
unutun beni..
Dökülsün üzerime
binbir renkte yaprak,
yoldan geçenler tanımasın.
Bir uğursuz baykuş uyutmasın
*******ce de,
yeter ki adım bilinmesin..
Terkedilmiş evlerin
duvarlarında yankılanan bir ses,
şarap renginde damların
üzerinde yuvarlanan bir taş,
açmayan bir tomurcuk olayım
yol kenarlarında..
Unutun beni
gözlerimi,ellerimi..
yeter ki görülmesin izlerim
ağladığımda duyulmasın sesim..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Adın

onca şiiri
yazıp yazıp aklıma
unutuveriyorum..
keşke unutuverseydim
adını da,
şiirlerim gibi..
ve yakması
kağıtları ateşe atmak kadar
kolay olsaydı
yüreğimi.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ağlanbaç

Her bir gözyaşımdan
binlerce yıldız döküldü.
İşte bak,
nasıl aydınlık gece.
Tuzumdan beslenen,
sabırsız cümbüşünü toprağın
yağmur sanıyor,
seviniyor düşsüzler..
Açacak pencere önü çiçekleri
ve ben yine bulut olacağım.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Alanın Havası

Sabahtan beri taşınıyorum
tuvalete değil,pencereye
Kargaları korkutan uçaklar
inecek diye havaalanına
Ve belki bana da pay düşer diye
alanın havasından

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Amma

Amma güzel hava,
amma da güzel güneş..
Bak denize,
amma güzeldir kimbilir! ..
Denizi hatırlatan,
günü sevdiren yüzüyle,
amma güzeldir sevdiğim kadın..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Arsız

Yazık bu güzelim çiçeklere...
Erken müjdelenmiş baharı
ıskaladıkları yetmezmiş gibi
yazın en sarı sıcağında
kurulmuşlar bir de,
canımın orta yerine..
Şimdi küstürsen olmaz,
soldursan ölmez;
diline,gönlüne kuvvet
didin dur artık işin çoksa da,
yoksa da kime ne! ..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Aşk

düşün ki,
yazın coşkusunda bile
sararan yaprakları olan,
bir ağacım ben denizin kıyısında..

o kadar yakın,
bir o kadar uzak.

bilmeden sen gibi
coşkun bir maviyi,
yeşilimden utanıp yıllarca,
yaşlı bir sevdayı sararttım..

o kadar yalnız,
bir o kadar yasak.

sonunda rüzgarların en güzeli,
dallarımı düşürence sevgine,
mevsimleri unutup
gökyüzüne boyandım..

o kadar sen,
ve bir o kadar aşk.

('Budala' şiir dergisinin 26. sayısında yayımlanmıştır.)

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ateşböceği

Gökte asılı kandiller,
balıkçıların fenerleri
ve kör bir kedinin gözlerine rağmen,
karanlıktır gece.
Değiştiremez bunu işte,
hiçbir kahraman
ateşböceği!

Özkan Özdoğan