Bir sizofrenin aski

[charlie]

babam ölelei 12 yil olmustu ve ben 20 yasina geldigimde babasiz olmanin
acisini artik çok daha ii anliordm.annemle birlikte küçük ama mutlu bir
dünya kurmustuk kendimize.mevsimlerden bahardi,bu bahar daha bi coskulu
hissediyordm kendimi.biçok arkadas edinmistim.ayse,fatma merve daha bi
çou...hergün belirli saatlerde bulusup eglenceli dk.lar yasiorduk.
onlarla o kadar çok egleniordm ki artik ise bile gitmiordm.

yine ise gitmedigm bi günde yanliz basima dolasirken arkadaslarmla
herzaman oturdugumuz parkta gördüm onu! o kadar güzeldiki ...
bir süre çevresinde dönüp beni farketmesini umdum ama bana hiç bakmi_
ordu.tam umutsuzluga kapilmaz üzereyken son bir cesaretle yanina yal-
lastm ve''oturabilirmiyim?''diye sordm.deniz mavisi gözleriyle bana
bakip,küçük bir tebessümden sonra ''oturabilirsiniz''dedi.kalbim
heycandan deli gibi çarpiordu.ne söyleyecegimi bilemiordm.sonra kisik
bi sesle''adim alper'' diyebildim.bana dönüp ''ceren''dedi.bir süre
sohpetten sonra telefonlarimizi birbirimize verip ayrildik.aksam
olanlari anneme anlattim.annem gözlerimdeki mutlulugu farkedince
çok sevinmisti.

ilerleyen günlerde ceren ile daha sik görüsür olduk.zaman ilerledikçe
ona daha çok baglaniordm.o hayatima girdikten sonra ise gitmeye baslamis,
diger arkadaslarmla da daha az görüsür olmustum.arkadaslar sitem edince
kendimi affettrmek için onlari aksam yemegine davet ettim ve hazirlik
yapmak için erkenden ewe gittim.anneme arkadaslarimin gelecegini ve
güzel bir yemek için hazirlik yapmamiz gerektigini söledim.aksam gelip
çatmisti.kapi çaldi,hemen kosup açtim.arkadaslar gelmisti.onlari salona
alip sofrayi hazirlamak için mutfaktaki anneme yardima gittim.
sofra hazirlandiktan sonra salona geçip onlari içeri çagirdm.arkadaslarimi
masaya alirken annemin bakislarindaki korku ve saskinlik ifadesini
hiç anlayamamistm.tam arkadaslarimi tanitiyordum ki annem büyük bir
feryatla masadan ayrilip gitti.olanlari bir türlü anlayamiyordm.arkadaslarimdan
özür diledim ve yemege basladik.yemegin ve sohpetin ardindan arkadaslar
gitti.annemin odasina gidip olanlari sordugumda hiç cvp.vermedi.sadece
yüzüme bakip agliordu!



aradan 3 ay geçmisti.arkadaslarla ve özellikle ceren le görüsmelerimiz
iice siklasmisti.bir aksam anneme sözü ceren den açip onunla birbirimizi
ne kadar çok sevdgimizi anlattim.annem mutlu olmamdan gülüordu ama gözün_
deki aciyi ve korkuyu hissedebiliyordm.öbür gün is dönüsü ewe geldigimde
bir misafir vardi.tanistik ve annem o arada kayboldu.bu kisi bana tuhaf
sorular sorup durdu.1 -2 saat oturduktan sonra annem gelip misafiri
yolcu etti.anneme gelenin kim oldugunu sordugumda da doktor oldugunu
söyledi.''yoksa hastamisin'' dedim.annem doktorun benim için oldugunu
söyledi.sabah erken kalkip hastaneye gittik ve bir çok testten geçirildim.
bir kaç saat sonra doktor yanima gelip hiçbiseyimin olmadigini söyledi
ve annemi odasina çagirdi.aksam annem ewe geldiginde gözleri aglamaktan
sismisti.ne oldugunu sordugumda ,''bi cenazeye gittim,çok etkilendim''
dedi.


artik ceren le hemen hemen hergün görüsüyorduk.her geçen gün ona olan
askim içimden tasacak gibi oluyordu.ewe erken döndügüm bir gün misafirler
oldugunu gördüm.kimse beni farketmeden mutfaga gidip atistirirken ister
istemez kulak misafiri oldum.konu bendim ve annemin niye üzgün oldugunu
o an anladim.meger hastane,doktor hep bu yüzdenmis.meger ben sizofreni
hastasiymisim.adini bile daha önce duymadigim bu hastalik benim hayal
aleminde yasamama neden oluyormus.misafirler gidene kadar ortaya çikmadim.
annem onlari geçirdikten sonra beni arkasinda gördü ve ''bir sey duydunmu''
der gibi yüzüme bakti.ona'' her seyi duydum '' dedim.kadincagiz gözleri
dolmustu ve bana sarilarak agladi.ona üzülmemesini ve kendimi çok ii
hissettigimi söyledim ama gerçekten korkmustum.bana arkadaslarimi
davet ettigim gün hasta oldugumu anladigini söyledi.annemin anlattigina
göre benim hiç arkadasm yoktu.ewe davet ettigim kisiler tamamen hayal
ürünüydü.annemin hazirladigi sofrada sadece ben oturmusum ve sanki
arkadaslarim varmis gibi saatlerce o hayali varliklarla konusmustum.


hiçbir sey umrumda deildi.hersey,bütün bir dünya hayal olabilirdi
ama ceren...ya oda hayalse? bu ihtimal beni delirtmeye yetiyordu.
annem birçok ilaç getiriyor,bunlarin rahatlamam için oldugunu söylüyordu.
ama ben zaten rahattim.isten ayrildim ve aradan 3 gün geçtikten sonra
disari çiktm.her zaman gittigim parka gittim.arkadaslar yine ordaydi.
aslinda belki oradan hiç ayrilmamislardi.onlarla konusurken parktaki
diger insanlarin alayli alayli güldügünü fark ettim.o gülen insanlara
''siz gerçek deilsiniz!'' die bagirdim.ama onlar sadece gülüyordu.
pesimi birakmalarini söyledm.nereye gidersem onlar da benimle beraberdi.
ilaçlar beni iyice dagitmisti.düsüncelerimi toparlayamiyordum.arkadaslar
da yavas yavas benden uzaklasiyordu.ceren i aramaktan korkuyordum.çünkü
ararsam ceren die birinin hiç var olmadigini anlayabilirdim.bir gün
dayanamayip aradim ve her zamanki yerimizde bulustuk.oa bir yandan basima
gelenleri anlatirken diger yandan da çevredeki insanlara bakiyordum.
yine bana gülüyorlarsa bu ceren nin hiç olmadigini bana gösterecekti.
ewet çevredeki insanlar yine alayci bi sekilde bakiyordu ama gülmüyorlardi.
ceren olayi beni gün geçtikçe bitiriyordu!


bir gün anneme cereni ewe getirecegimi söyledim.annemin gözleri kocaman
oldu.yine bir hayali ewe getiecegimden korkuyordu.ama ben kendime
güveniyordum.ceren bir hayal deil,gerçekti.annem isteksizde olsa benim israrlarimla
kabul etti.öbür gün ceren le bulustuk ve ona.''seni biraz sonra anneme
götürecegim'' dedim.ceren çok telaslandi.hazirlik yapmadigini söyledi
ama ben israr edince kabul etti.artik geri dönüs yoktu.biraz sohpetin
ardindan ewe dogru yola koyulduk.sokaga gelip ewe yaklastigimizda
son bir kez kulagina egilip ''seni çok seviyorum''dedim.ewe geldik
kapiyi çaldim annem açtiginda ben önden girip ayakkabilarimi çikardim
ve ceren i içeri aldim.anneme bakip gözlerimle ceren i isaret ederken
kalbim duracakti sanki.annemin gözlerindeki yasi görünce oldugum yere
yigildm.demek yine hayaldi....ama annemin agzindan çikan su kelimeler
benim için o an bir dua kada kutsaldi!

''hos geldin,güzel kizim!''


not:suan da ceren le ewliyim.bir oglumuz var ve gayet iyiyim.

Alıntı...

[sonnnefes]

way beee ...akıl oyunları 2 bu yasanmıs hikaye üzerine çekilebilir...aynı film gibi...çok etkileyici...paylasım için tesekkürler dostum...