Ay Düşmüş Şafağına

[ReasoN.^*]

İçimde sen,gözlerinde ben,Sen ve ben.
Gözlerimizden okunur,
En güzel bir aşk hikayesi.

İçinde ben,gözlerimde sen; Ben ve sen.
Öpüşürken,
Dudaklarımızdan yüreğimize akan aşk seli.

Bir ömür boyu içsek pınarlarından.
Yüreğimize akan çağlayalarından,
Kandığımız aşk şularından,
Usanmadan bir daha, bir daha…

Ateşle suyun kucaklaşması gibi,
Yakan söndüren alevi.
Tutuşmalık yüreklerde savrulan küllerde.
Yansak yeniden; bir daha,bir daha…

Sen ve ben;
Çok uzaklarda,Yetim yüreklerde açan;
Sevda çiçekleri gibi boynu bükük.

Pınarlarına susamış güler gibi,
Buram buram aşk kokar
Bozkır çiçekleri,

Kumsallarında denizin,
Akşamların melteminde aşk.

Başak mevsiminde aşklar,
Ama ben yine sensizim şimdi;
Yosun kokularında canlanıyor maziler.
Menekşelerde gözlerinin rengi;
Güllerde çiçeklerde hep sen…

Vakitmi çok geç;
Dursun insafsızca gecen zaman.
Sonsuz karanlığında geceler gökyüzümün.
Ben gecelerde seninle,
Gündüzlerde öksüzüm…

Güneş yok…
Yıldızlara açmış kara bağrını geceler.
Ay düşmüş şafağına Kumla’nın.
Bak yeni bir gün doğuyor,
Terk ediyor,Vedalaşıyor sanki Ay.

Sıcaklığıyla birlikte gülümsüyor,
Doğuyor yeniden Güneş…

Her vedalaşmanın sonunda yeniden,
Kucaklaşır gecelerde gökyüzüyle ay.
Yıldızlar kadar uzak olsanda bana,
Ben hep seninleyim be! .. güzelim…