Aşk ve sadakat konseri

[CaKaLBoT]

Kuruçeşme Arena, önceki gece tarihinin en önemli konserlerinden birine ev sahipliği yaptı. Binlerce Depeche Mode hayranının mekânı saatler önce doldurmasının, insanların o kalabalığa rağmen şarkıları hep bir ağızdan keyifle söylemesinin bir adı varsa, bu 'ölümüne aşk ve sadakat' olmalı...

Hiçbir konser alanının saatler öncesinden bu kadar dolduğunu hatırlamıyorum. İnsanları 30 Temmuz akşamı Kuruçeşme Arena'ya erkenden çeken şey, Depeche Mode'dan önce sahne alan Pamela ve Balans'ın müdavim topluluğu Chantage olabilir mi? Hayır, pek sanmıyorum. Bunun adı ölümüne aşk ve sadakat olmalı.
Kalabalığın 1789'da Bastil'i basan halktan farkı yok; elindeki kocaman bayrağı sallayan kişi pekâlâ Jakoben lider Robespierre olabilir.
Sabırsızlıkları her hallerinden okunan kalabalık bir hayran topluluğu ise "We Rush For You" yazılı mini pankartlarla bayrağın arkasında saf tutmuşlar.


Alçak sahne mağdurları...
Gecikmiyor adamlarımız; söylenen saatte sahnede beliriyorlar, son albümlerinin açılış şarkısı "A Pain That I'm Used To"nun ilk notaları eşliğinde. Eskilerden "A Question Of Time", sonra yenilerden "Suffer Well" geliyor. "Precious" söylenirken bu yaz âşık olanlar heyecanlanıyor.
Zaman su gibi akıyor; katılımın eksiksiz yaşandığı şarkı oluyor "Walking in My Shoes".
Sahne ve kalabalık birbirine teşne. Dave Gahan erotik bir oryantal edasıyla kıvranarak şarkı söylerken, Bonus peruklu, melek kanatlı Martin Gore, kibar arpejler yapıyor; mor ojeli parmakları gitarının üzerinde.
İkili bir hayli ileride; uzansalar dokunacaklar en çılgın hayranlarına neredeyse. Diğer üç kişi ise arkadaki Atılgan uzay gemilerini kullanıyor. Biri Andy Fletcher; yine 'cool', yine tepkisiz.
Sahne içindeki üç ekrandan seksenli yıllardan aşina olduğumuz pikseli düşük video görüntüleri eşlik ediyor şarkılara. Ancak nedense sahnenin dışındaki barkolar çalışmıyor; oysa bu akşam binlerce 'alçak kurulmuş sahneyi görememe mağduru'nun onlara çok gereksinimi var.

'Kudurtucu' 80'ler partisi!
Gore'un peruğunu atmasıyla her yer ışık seline boğuluyor ve "Stripped" başlıyor. Zaten farkındayız, ama özellikle bu şarkıda daha iyi anlıyoruz eşlikçi davulcu Christian Eigner'ın muhteşem bir performans sergilemekte olduğunu.
"It Doesn't Matter 2"da Gore tek başına serenat yapıyor. "In Your Room" başlarken Gahan üstünü çıkarmış bir vaziyette geri geliyor, konserin doruk noktalarından birini daha yaşatıyor tarihi Yunan torsu.
Gahan'ın sıklıkla tekrarladığı iki şeyden biri, iki gün önce Whitesnake solisti David Coverdale'i anımsatan mikrofon ayağı ile yaptığı dans, diğeri coşkulu İstanbul anonsları.
Sonra yine yeniler: "Nothings Impossible" ve "John The Revelator". Derken eskiler: "I Feel You", "Behind The Wheel", "World in My Eyes".
Ekrandaki orta yaşlı güzel, makyajını bitirdikten sonra göğüslerini fora ederken parçaların kıratı giderek yükseliyor; kalabalık anlamaya başlıyor birazdan başına gelecekleri. Evet, ilki geliyor; "Personal Jesus"da Gahan ve Gore'un Fransız Devrimi barikatlarında sırt sırta vererek çarpışan kan ter içindeki iki yoldaşı andıran görüntüleri yansıyor ekranlara.
Latin vurmalılarla süslenmiş "Enjoy The Silence", kudurtucu bir Seksenler Partisi'nin final şarkısı oluyor.
Sadece birkaç dakika gibi gelse de 76 dakika geride kalıyor. Her güzel şey gibi bu konser de çabucak bitiyor. "We Want More" tezahüratı bize üç şarkının daha söylendiği 16 değerli dakika kazandırıyor.


Şov dünyası konserdeydi

BORA BAĞCIBAŞI
Depeche Mode'un Kuruçeşme Arena'daki konserini şov dünyasının birçok ünlü ismi de izledi. Cem Yılmaz, Cansu Dere, Mithat Can, Murat Evliyaoğlu, Rita Fink, Yasemin Kozanoğlu, Özgü Namal, Mirkelam, Can Akçay, Mehmet Germiyanlıgil, Şevket Çoruh, Özkan Uğur, Nil Karaibrahimgil gibi birçok ünlünün izlediği konser sonrası şov dünyasının yıldızları eğlenceye Su Ada'daki After Party ile devam etti.
Konserde yeni bir aşk da ortaya çıktı. Bundan önce Tuğçe Kazaz, Selin Toktay gibi isimlerle aşk yaşayan Sezen Aksu'nun oğlu Mithat Can Özer, konsere caz şarkıcısı İlhem ile el ele geldi.