Türbanlı kız soruyor: Eğlenmek günah mı ki?/12 şubat

[uprocking]

Türbanlı kız soruyor: Eğlenmek günah mı ki?

Türbanlı kız soruyor: Eğlenmek günah mı ki?
Varoş gençliğinin eğlendiği yerlerden biri gündüz diskoları. Bu mekânlara türbanlı kızlar da gidiyor. Saat 18.00'e kadar kurtlarını döken gençler daha sonra eve dönüyor. Türbanlı bir kız 'Eğlenmek herkesin hakkı değil mi?' diyor

12/02/2007


Yer Gaziosmanpaşa Küçükköy'deki Hürriyet Caddesi. Hava soğuk, sokak tenha. Sessiz sokak köşeden dönen bir grup gencin gürültülü sohbetiyle şenleniyor. Yaşları 15-18 arasında değişen erkekler, saçlarına bol jöleyle son moda şeklini vermiş. Pantolonlar, düşük belli, ayakkabılar havalı. Saçlarına, kıyafetlerine gösterdikleri özenden özel bir güne hazırlandıkları belli.
Büyük Tabelası'nda 'Flowers Garden Cafe' yazan kapıdan içeri giriyorlar. Bayrampaşa ve Küçükköy'deki işletmelerin çoğunda olduğu gibi eğlence mekânı bodrum katta. Merdivenlerin sonundaki ahşap kapıyı açtıklarında yüksek tekno müziğin sesi, lazer ışıkları ve yanıp sönen spotların aydınlığı bir an dışarı taşıyor. Kapı geniş bir alana kurulu diskoya açılıyor. Ve ortaya 30-35 yaşlarındaki bir insan için korkunç bir manzara çıkıyor!: 80'ler aslında bitmemiş.

Yaşar Alptekin nerede?
Eski Türk filmlerinden çok iyi tanıdığımız tavana asılı 'ışıltılı küre' duvarlarda ışık yansımaları bırakarak dönüyor. Ani yanıp sönen sert beyaz ışıkta, insanların hareketleri anlık kopuşlarla görünüyor. Gözler, Serpil Çakmaklı'yı, Yaşar Alptekin'i arıyor. Dans pistinin dört yanında kocaman ses kolonları var. Ses, 'geçici duyma kaybına neden olabilecek' yükseklikte. Tekno şarkıların ritmi artınca 80'lerde olmayan teknolojiler devreye giriyor, rengârenk lazer ışıkları, dans edenlerin üzerinde çizgiler çiziyor. Dans eden gençler pistin çevresindeki aynalarda kendilerini izlemeyi ihmal etmiyor. Sırt üstü topaç gibi dönme, tek elin üzerinde zıplama gibi tehlikeli figürler daha ağırbaşlı dans edenlerin tepkisine neden oluyor. Elleri cebinde dans edenleri izleyen 'cool' gençler de diskonun vazgeçilmezi.
Pisti dolduranların büyük çoğunluğu 18 yaşından küçük. Dans edenlerin arasında türbanlı kızlar da var. Kot pantolon ve spor ayakkabı giymiş iki türbanlı kız ellerinde sigaraları, erkek arkadaşlarıyla dans ediyor. Adının yazılmasını ve fotoğrafının çekilmesini istemeyen türbanlı bir müşteri, "Ben tekno müziği seviyorum, ama Türkçe dans parçaları daha iyi. Ailem buraya geldiğimi bilmiyor. 'Günah' diyorlar, ama bence değil. Eğlenmek herkesin hakkı değil mi? Burada kötü bir şey yapılmıyor, yapılan yerler de var ama biz gitmiyoruz. Bazı günler, burada başörtülülerin sayısı, açıklardan daha fazla oluyor" diyor. Sigarasından nefes çekerken de "Bu günah ama sadece bir tane içiyorum" diyerek gülümsüyor.

'Beyoğlu'na paramız yetmiyor'
Gündüz diskosunda alkollü içki satılmıyor. Gençler, genellikle kola ve meyve suyunu tercih ediyor. Eğlence saat 13.00 sıralarında başlıyor, ancak hava kararmadan diskodaki gençler toparlanmaya başlamalı. Pek çoğunun ailesi, buraya geldiğinden habersiz. Çevrede kafe ve diskoların iyi bir imajı yok. Nuri Alço filmlerini aratmayan duyumlar, kulaktan kulağa yayılıyor.
Ailesinin diskoya gelmesini istemediğini söyleyen bir genç, yüksek sesli müziğin içinde bağırarak anlatıyor: "Peki biz nerede dans edeceğiz? Taksim'e, Beyoğlu'na gidemiyoruz, paramız yok. Oralara para mı yetişir. Gidersek de İstiklal Caddesi'nde bir aşağı bir yukarı yürüyoruz. Üstelik çok pahalı. Burada bir kola içiyorum, 2.5 YTL. Girişte de para almıyorlar." Müzik ani bir ara verince konuşması salonda yankılanıyor. Bir eliyle ağzını kapatıyor. Arkadaşlarından biri lafa karışıyor: "Ben oto tamircisinde çalışıyorum." Doğru söylediği ellerinin yıpranmışlığından belli, konuşmaya devam ediyor: "Bizim haftalık Beyoğlu'nda çerez parasına yetmez. Bir de yol parası vereceksin, mekâna giriş parası vereceksin. Onun için sadece buralarda eğlenebiliyoruz."
Başka bir köşede maddi durumlarının daha iyi olduğu giyim tarzlarından belli olan kızlı erkekli bir grup eğleniyor. Bir müzik kanalında kameraman olan 18 yaşındaki Aktuğ Demir, "İki yıldır buraya geliyoruz. Çünkü Beyoğlu tehlikeli bir yer. Burayı işletenleri tanıyoruz. Çevreyi rahatsız edecek tipleri içeri almıyorlar" diyor. İşyerinden arkadaşı Murat Aslan da onu destekliyor: "Burada kız arkadaşlarımızla rahatça eğlenebiliyoruz. Diğer yerlerde hapçılar, esrarkeşler oluyor, kavgalar çıkıyor."
Flowers Garden Cafe'nin çalışanlarından Abdullah, bu tehlikeyle baş etmek için çok dikkatli olduklarını söylüyor: "Buralara hapçısı, hırsızı, serserisi sürekli girmeye çalışır. Ama biz kapıda bekliyoruz. Tanımadığımız ya da gözümüzün tutmadığı kişileri ne olursa olsun kesinlikle içeri almıyoruz. Özellikle hapçılar çok fazla, biz burada buna kesinlikle göz yummuyoruz."

Akşam matinesinde canlı müzik de var
Saat 18.00'da gençler, diskoyu yavaş yavaş boşaltıyor. Bir, iki saat sonra da akşam eğlencesi başlıyor. Alkollü içki yine yok. Bu kez misafirlerin yaşı daha büyük. Kapıda büyük harflerle malum yasak ilan edilmiş: 'Damsız Girilmez'. Yine turbanlı müşteriler dikkat çekiyor. Akşam eğlencesinin bir diğer farkı ise canlı müzik olması. Yapay çiçeklerle çevrelenmiş sahnede Doğukan Beyazıt son dönemlerin en popüler parçalarını söylüyor, org çalan Gökhan Önder ona eşlik ediyor. Sahnenin iki tarafında posterleri asılı. Bayrampaşa, Küçükköy ve Mecidiyeköy'de sahneye çıkıyorlar. Çoğu kez para alamıyorlar ama şöhrete giden yolun zorlu olduğunun farkındalar. Posterlerini bile matbaada kendileri bastırmış. Ne de olsa devir imaj devri.
Peçeteye yazılmış istekler art arda gelmeye başlıyor. Tanıdık müşterilerinin isteklerini daha onlar istemeden söyleyerek jest yapıyorlar. Tanıdık masa da bu jeste sanatçıların üzerine peçete serperek karşılık veriyor. Abartılı teşekkür konuşmasıyla programlarına kısa bir ara veriyorlar. Beyazıt, üç yıldır birlikte çaldıklarını anlatıyor:
"Düğünlerde çalmaya başladık. Sonra ikili olduk. Son üç yıldır Gaziosmanpaşa'da, Bayrampaşa'da böyle mekânlar var. Kazancı pek iyi değil tabii ama amacımız kendimizi tanıtmak. Artık eğlence sadece Beyoğlu'nda, Bakırköy'de, Kadıköy'de değil, buralarda da mekânların sayısı artıyor. Üstelik alkolsüz olması bizim için daha iyi. Sanatımız daha iyi anlaşılıyor.
Alkollü mekânlarda, kimse sanatınıza dikkat etmiyor." Alkışlar arasında sahneye dönüyorlar. İşletmenin sahibi diskoda gürültülü eğlence sürerken yorgun bir ifadeyle bir köşede oturuyor. Herkes, mutlu, o kederli görünüyor. Mekânın geçmişini anlatırken "İki yıl önce açıldık. Bayrampaşa ve bu çevrede yaklaşık 10 tane böyle kafe-disko var. Bugün işler iyi. Ama
genelde boş. Ben evimi satıp bu mekânı açtım ama daha borçlarımızı ödeyemedik. Battık yani" diyor.
Saat 23.00 bile olmadan eğlence bitiyor, garsonlar sessizlik içinde masalardan boşları topluyor

[ZuBNeRo]

Eyvallah güzel paylaşım (Y).