Kaçıp saklanmak içgüdünün sesi..

[WaMpİr]

Kaçıp saklanmak içgüdünün sesi, dinlememek ise özgürlüktü.

Kelebek misali yaşayan küçük gölleri, ağır pelitleri, uzağa düşünce sararan yaprakları, ege türküsünü, gururlu ve yaralı insanları bırakmadım dışarıda.

Onlar da şimdi benimle burada.


Yarı yolda yağmura yakalandım. Beni götüren iki yuvarlaktı. Üzerinde olduğum diğer yuvarlak ise benden habersiz, etrafında dönülen ise çok çok uzaktı. Ufuk bir an parladı ve söndü. Arkasından duyulan bütün sesleri örttü. Kaçıp saklanmak içgüdünün sesi, dinlememek ise özgürlüktü.

Yağmur durmadı yanına rüzgarı da aldı. Şimdi ikiydiler. Daha güçlüydüler. Önce dallardaki zayıf yapraklara saldırdılar. Kopardılar ve savurdular. Uzağa düşen yapraklar daha bir sarardılar. Sonra meşe ağacının pelitlerini kopardılar. Yapraklardan daha ağırdı pelitler yakınlara düştüler. Biri bana dokundu sertçe. Canımı acıttı, canı acıdı. Ben gittim o ise şimdi farklı yerde kaldı.

Kirpiklerim ağırlaştı. Yağmur damlaları herzamankinden daha ağırdı. Gözlerim görmez oldu yolları çünkü gökyüzünde ve yüzümde çok fazla damla vardı. Ben gitmeyi, yağmur yağmayı, rüzgar esmeyi seçmişti.

İnsanlar saklanmışlardı saçaklar ve beton korunaklar altına. Bazıları biraz ıslanmıştı. Diğerleri ise kuruydu. Yağmur onlara dokunamamıştı. İşte onlar gururluydu. Herkes göğe bakıyor dinmesini bekliyordu. Yağmurdan korunuyor ama rüzgara yenik düşüyordu. İşte onlar bu yüzden yaralıydı.

Kulağımda bir ege türküsü yağmurun sesine meydan okuyan, gerçekte ise sadece ona eşlik eden.

Heryer ıslandı. Su birikintileri oluştu. Küçük göllerdi bunlar. Yaşamları kelebekler gibiydi. Üzerime kondular. Yağmur heryerdeydi. Yağmur saçımda, yağmur gözümde, bacağımda, göğsümde idi. Yağmur şimdi içimdeydi. Ben yağmurun içindeydim. İçindeyken ulaşamayacağı yer yok idi.

Durmadı devam etti. Rüzgar yanında idi. Ufuk gene aydınlandı ve söndü, sesi herşeyi örttü. Benim ise yolum bitti. Yağmurun içinden çıktım, içimde onunla. Her yanım ona bulanık, gözlerim hala görmez.

Kelebek misali yaşayan küçük gölleri, ağır pelitleri, uzağa düşünce sararan yaprakları, ege türküsünü, gururlu ve yaralı insanları bırakmadım dışarıda. Onlar da şimdi benimle burada.