Bana Cehennemi Anlatır Mı Sın ?

[Seager]

Öyle aklınıza direk ateşte adam yakmak gelmesin…
Daha acı verici,saniyelerin sırtına “sistematik sahtekarlıklar” ile ızdıraplar yüklemek…
Şüphe verici noktaları da işaret edeceğim ve bu sayede bunu yapan zihniyetin kişiliğine dair de ipuçları edinmiş olacaksınız.Bunların sadece psikiyatri hastalığından ibaret olduğuna inanmak saflık olur.Nedenini okuyunca anlarsınız.
Acaba nereden başlasam,en büyüklerden galiba... Sorunlardan uzaklaşmaya iyi niyet göstermenin bilimsel faydası da olmalı sanırım.

Ancak yazı epey uzun oldu.Sabırla okumanızı istirham edeceğim.Bölümler halinde sunacağım.Özetin özetini yazmak bu kadar uzun sürdü,birde tahmin edin 5 yıl saniye saniye yaşamak nasıldı? Cehennem!

->Önce altyapı hazırlıkları.Öyle ya dünyada cehenneme atacağın kişiyi önce manevi hapse atman gerekir.Elini kolunu bağlaman gerekir.Bu anlamda;
-Kafamı sanki demiyeceğim,gerçekten bir şey ile sıkıyorlardı,
Neticeleri:
• İradem elimden gidiyordu
• Beyin fonksiyonlarım sadece beynime hariçten gelen işlevleri yerine getirebiliyordu ve bu işlevler ise tamamen benim aleyhime olan şeylerdi hepside.Bunu yeni yeni fark ediyorum düzeldiği için.Kafamın içinde çalışmasını hissedebildiğim bi etkide,adeta bir mekanizma var ve bu çalıştığı zaman beynime o hariçten gelen,beni kötülüğe sürükleyecek telkinlere engel olamıyordum.
• Hal böyle olunca isteyen beni istediği kötü yöne sürükleyebiliyordu.İçki içmeye gidelim diyen birini imkansız reddedemiyordum.Vs. tüm kötü şeylere sürükleniyordum.Farkındaydım ama elimden bişey gelemiyordu.
• Bu yüzden maddi olarak ta sıfırı bulmuş durumdayım.
• Hiç kimseye sorunlarımı anlatamıyordum,bi şekilde kafamdaki düşünce mekanizması beni kandırıyordu ve ne çevremdekilere ne de bu forumlara sorunlarımı anlatamıyordum.5 yıl boyunca kimseyle konuşamadım.Üstelik web programcılığı felan da bildiğim halde bir foruma üye olupta iki çift laf yazamadım.

-> (en fazla acı verenlerinden biri buydu) Dişime ve tırnaklarıma hep bişeyler sürtülüyor,yünlü eşyalar,jilet,bıçak,tırnak makası.Kışın kazak,çorap giyemiyorum.Traş olmak,tırnak kesmek tam bir işkence.O kesici aletle dişlerimi kestiğim hayalimde bire bir canlanıyor ve acılarını eksiksiz yaşıyorum.Hayat tam bir kabus hem de uyanık haldeyken.Meyve yiyemiyordum,meyve yemek kötü bir kabusa dönüştüğü için asla yiyemiyordum.Vitamin alamıyordum.Dişlerim fiziksel olarak zarar gördü.Bedensel olarak ta çok zarar gördüm.Bir kaldırıma bakayım,o kaldırımı ısırıyorum,kafam köşesine sürtülerek kesiliyor…İnanın ki bunlar hayalimde öyle canlanıyorki,yani sanki gerçeğini tv de karşımda izliyorum.O denli net bi şekilde bu feci şeyler kafamda canlanıyor ve bire bir bu acıları yaşıyordum.Ortada sadece akan kan yoktu!

-> Hayal sisteminin bozukluğu;şu sıralar hala devam eden bir sorun.Demiştim ya sistematik,bir kurgu gibi.Bu da öyle. Kendimi hep feci şekilde farklı senaryolarda can verirken görüyorum.Bu senaryolar çevremde baktığım şeylerde oluşuyor.Mesela yolda giden bir kamyona baksam,kendimi o kamyonun tekerleri arasında sıkışmış feci şekilde acı çekerken görüyorum.Asfalta baksam,dişlerim ve kafam asfaltta sürtülüyor.Bu olayları çok gerçekçi yaşıyorum.Acılarını bire bir hissediyorum.Ortada sadece kan yok.Alt yapı kısmında bahsetmiştim,beynim ve iradem bende değildi.Bu ayda yılda bir olmuyordu.Her an,her daim,bu 5 kabus yılının içinde her saniye ayrı bir işkence yaşıyordum.Bir tırnak makası dişlerimi kesiyor,bir traş bıçağı dişlerime sürtünüyor.Bu öyle basit bir etki değil,sanki dev gibi,dayanılmaz bir acısı vardı.Eve gelince ilk işim çorapları ve üzerimdeki kazağı çıkarmak olurdu.Onlar üzerimdeyken acı çekiyordum.O yünlü eşyalar dişime dolanıyordu.Bunlar masal gibi gelebilir ama günlük hayatta aynısı gerçeten yapılıyormuşçasına acısını yaşıyordum.
Kafamda bir şey hayal etmek istediğimde,sevdiğim değer verdiğim insanları hayal edemiyorum.Çünkü hayalim sanki benim irademden çıkmış ve hayal etmek istediğimde onların hayalimde çok kötü durumlarda olduğunu görüyorum.İstemeden,elimde olmadan.Mesela çok iyi,değer verdiğim birini anımsamak istediğimde hayalimde onun acı çıkğlıklar içinde feci şekilde can verdiği (elektrik çarpması,hızarın kesmesi,yanması ..vs.) canlanıyor zihnimde.Kötü birini hayal ediyorum hiç bi sorun yok.Hatta çok düzgün görünüyor.Hep diyorum ya bir sistematiği var bunların.Bu bir gizli kapaklı perde arkası sahtekarlığı diye.Hastalık kara düzen olur.Kolun kırılmışsa hiçbir cismi kaldıramazsın,masayı kaldırıpta,sandalyeyi kaldıramıyorsun gibi bir durum çok saçma.Hastaysan her şeye hasta olman gerekir.Burda bir sahtekarlık söz konusu.Sevdiğin insanlar acılar içinde görünsün,dejenere iğrenç pislik yaratıklar sa iyi görünsün.Hadi ordan.İşte bu yüzden bu bilinçi bir bela,bir sahtekarın gazabına uğradım.Hayal sistemim tamamıyla bozulmuş durumda. İnsanlar yanıma gelip sorunlarından bahsediyor.Pardon sorun? Evet sorunla işkence farklı şeyler. 1 milyon insanlık işkence 1 insanda toplanırsa ne olur? Cehennem!