Zafer Şık

[GooD aNd EvıL]

5217 Sokak


Gözümde değil
Gönlümün derinliklerinde büyüttüm seni,
Sen aşkımın mavisi!

Senin denizine yelken açtım bir akşam vakti
Başka sular da haram zaten
Sende seni yaşıyorum
Senden tutunuyorum hayata bir köşeden

Erken yaşayamadım ki seni
Çok geç bulduk birbirimizi
Onca zahmetlere inat
Belki daha da çok sana bağlanabilmek içindi-
kaderdeki bu firak
Sevdada son durağım,

İmsak vaktine ramak var şimdi
Yine sabaha kadar uykusuzluğumsun
Seni düşünmekten mutluyum..
Ezana hasretsiniz biliyorum
Bizdeyse aşinalık var, biz kör uykuda can veririz..

Gözümün önünde değilsin
Ama resmin önümde
Sesin nefesime karıştı yine,
Çayım soğusa da
İçimi ısıtıyor yine de
Çünkü seni de demledim beraberinde
Efkarımda sen, içimde sen
Duamda sen ve ben,

Hep aydınlıksın düşlerimde
Geceleyin her daim ayın on dördüsün,
Karanlığa yer yok,
Her yerde sen
Aydınlık bir gecenin ardından
Nurani bir yüz,
Sana susuzluğumu gidermek için
Aynalara bakıyorum
Seni görüyorum
Sensiz geçen günlerime inat,
Seni gözümde değil
Gönlümün derinliklerinde büyütüyorum,

Şimdi bütün yollarım sana çıkıyor
Dört yönümde sen
Seni senden soruyorum,
Şarkılar seni besteliyor benim için,
Her daim bir yanım eksik derdim
İkimiz iki yarımdık
Tamamladık bizi,
Bulanık bir geleceğin ardından
Bana gülümsemeni gördüm
Vazgeçtim sabırsızlığımdan
Sensiz şehrin Camişerif mahallesinde
5217 sokağında seni bekliyorum şimdi.

[GooD aNd EvıL]

Acemi


Unutulurmuş dediler ya!..
O zamanlar çocukluk işte,
Platonik sipariş bayramlar
Tescillenmemiş kaygılı umutlar vardı
Ve karanlıkla uzayan rüyalar adama bakardı…
Sonra kalakalmışlık yalnız başına bu şehirde
İncitilmiş arzuların viraneliği hatıralarda
Ismarlama hesaplar,
Tek kişilik sahne oyunları!
Şimdi her şey bir yürek ağrısı!!!

Sürgülenmiş ve mıhlanmış kapı!
Çaylaklık ve çömezlik; bir ilk işte,
İşte fersiz geleceğin akıbeti;
Kalemiz düştü ilkin
Sonra atların nalları düşünce bir gül fırtınasında
Ve vezir de esir edilince peşinen bir file
Şahı devirmek bize kaldı!
Acemilik işte,
Gençliğimiz; pusatsız hovardalığın hazin nihayeti..
Şimdi her şey bir baş belası!!!

Kendim gibiyim her daim
Şiiri eskiden de severdim,
Ben inşa ettim tüm çıkmaz sokakları
Hep vuslat türkülerini damıttın aynalardan
Çareler aradım aylarca bu diyarda
Sonunda bir mim koyabildim hatıralara
Mezara gömdüm eski-
Ve siyah-beyaz fotoğrafları..
Acemilik kazası işte,
Şimdi her şey nisan ayı
Ve geriye dönüp baktığımda
Tüm olup bitenler yapma kartpostal gibi buralarda,
Senin çocuğundum ve ağırdım o zamanlar
Şimdi bir şey o kadar uzak ki..

[GooD aNd EvıL]

Antik Kentten Bir Sahil Şehrine




Çok geç tanıdım hayatı
Ama erken yedim tokadını sevdanın,
Yaşamın, arkadaşların, sırtımdan vurmaca bütün ihanetlerin..
Antik kentten ayrıldım bir akşam
Yorgunum, vurgunum, durgunum
Bir sahilde dalgalar benim yüzüme vurur sessizce
Yine de olsun arkadaş
Bu cihan saltanatını ayaklarımın altına almışım,
Bak ölmedim ayaktayım
Bu büyük ve yaralı ve kanayan köylü kalbim
Küçücük bir şehirde yorgun düştü be zalim,
Şimdi bitmeyen bir sancıyı
Bitirmek için bir sahil kentindeyim
Geçmişi değil antik kentin sokaklarını özledim
Haram ettiğiniz çocukluğumu istemiyorum sizden
Bana haram ettiğiniz umutlarımı, hayallerimi istiyorum sadece
Çok görmeyin bunu bana
Ben onlarla yaşıyorum
Onlar tutunuyorum hayata..

Yine de olsun be arkadaş, olsun
Sizi böyle de seviyorum
Şu üç günlük fani dünyada kalbime kin tohumlarını ekemem ki
Düşmanlığa benim vaktim yok
Lügatime yazılmamış öyle bir kelime,
Hep kaybettim biliyorum şimdiye kadar
Hep acıları damıttım sizlerden
Bunu Numan’ın annesi canım ablacığıma defalarca söyledim..
“Ben öç almak için gelmedim dünyaya”
Terazi’lerin dengesi hiç bozulmasın n’olur
Hayat o kadar güzel ki
Gerçi siz de biliyorsunuz ama belki unutmuşsunuzdur!
Şunu hep bilmek gerekir
“Bir kötülük yapıldığı zaman
Kişi o kötülüğü yaşamadan göçmez bu dünyadan”
Onun için benim hakkım size helal
Bunu ayrılırken size diyemedim belki
Çünkü hiç biriniz yanımda yoktunuz o akşam vakti,
Sizler de helal edin arkadaşlar sizler de
Belki bir daha dünya gözüyle görüşmeyebiliriz sizinle,
Ha bu arada çiçeklerime bakmayı da ihmal etmeyin!!!

[GooD aNd EvıL]

Artık Alıştım



Artık alıştım, öğrendim..
İlk değil
Bundan sonra
Son söz hep benim,
Kapım açık herkese
Buyurup gelsinler,
Varsa bir fincan kahvemiz
Zevkle ikram ederiz,
Bilirsiniz bir fincan kahvenin
Kırk yıl hatırı var,

Artık alıştım, öğrendim..
Hem ilk hem son söz benim
Ben böyleyim
Siz kabul dedikten sonra
Ben söze yeni başlarım,
Siz değil
Benim buyurmam lazım evvel
Tamam adet yerini bulsun gelelim,
Kahveyi siz ikram edersiniz
Ama kırk yıl hatır değil bu kahve
Hatırı olmazsa hiç
Olursa ebede kadar,

Artık alıştım, öğrendim..
Bize göre değil yine de
Hep derim
Aldanabilirim belki
Ama aldatmam hiçbir kimseyi,
Çünkü ben böyleyim
Kendim gibiyim
Göründüğüm gibiyim yani
Ama siz de
Hem yiğidi öldürdünüz
Hem de hakkını yediniz!

Artık alıştım, öğrendim..
Ekmek aslanın ağzında diyorlar hep
Bu doğru
Kolay değil hiçbir şey, ama geç öğrendim,
Ekmeğimiz aslanın midesine indi sonra
Bu da doğru,
Ve öğrendim ki
Aslan da aç ve o da ekmek arıyormuş artık!

[GooD aNd EvıL]

Aşk Vadisi


Aşk vadisinde kelebekler uçar güllerin üzerinden..
Gül şehrinin saltanatına her asırda bir gül alındı
Ondandır her kuşun adı bülbül konulmadı!

Haramilerin talan ettiği aşk kervanında
Sırrımız feryadımızdan şimdi çok uzaklarda,
Ateşine tutuşmak aşkın
Hatta yanmak gerek bir gül uğruna,
Ateşe düşene yanmaktan başka çare kalmadı
Aşk vadisinde gül hasreti hiç yaşanmadı,

Alıp bir başımı gitmek istedim aşk vadisine
Ben kim, Simurg ve kaf dağı kim!
Orada gönül gözünde kıl bitmişlere yer yok!
Aşk vadisinde tüm çiçeklerin adı gül olmadı
Güller ki ta ezelden aşkta kül olmadı.

[GooD aNd EvıL]

Aşkların Şahikası


Cananı olan canların gülistanlığıyım,
Hiç batmayan güneşlere demir almalıyım,
Geveze ruhların son matemli durağında
Lahuti baharların ardından koşmalıyım,

Yeni tanıştığım hayallerle çıktım yola
Öteler ötesinde ay ve güneş kol kola,

Aşkların şahikasında mecnun ve Leyla var,
Bir ateş ki düştüğü yere hayatlar sunar,
Bir sevdadır ki ebede meftun olanlara
Sunulur siyahı hiç olmayan yarınlar,

Hep kendimizi aradığımız *******de
Mavera tadında devalar bulunur derde,

Kezzaplı umutların sancısını çekerim,
Siyah kefenli gecede sabahı beklerim,
Diken üstünde yarınlar üşüyen kor gibi,
Bugün buradan gider sonra yine gelirim,

Uğruna adadığımız güller hiç solmadı,
Bu yola baş koyanlardan ağlayan olmadı.

[GooD aNd EvıL]

Bağdat Türküsü

Hastahane koridorlarında ağlayan
Ve yeni solmuş bir gülün adıdır; zeynep,
Karanlığa inat binlerce yıldızların,
Bağdat’a doğan gecenin adıdır; zeynep..
Yıkılmış kentlerin dili yoktur, bilirim…

Sevgiyle harmanlanmış dostluklar nerede!
Martın yirmisinde denize hüzün akar,
Mavinin türküsünü söyleyenler nerede!
Necef’te, basra’da yaraları kim sarar..
Anlaşılan medeniyet tarihte kalmış..

Dünyaca şanlı iki zalimin elinden,
Muharrem ayı şu ırak’a haram oldu,
Yüreklerde acılar şimdi çok derinden,
Şehirlerde talan, minik eller kan oldu,
Mazlumlarda ah, mazlumlarda şimdi figan…

Yaralı bağdat; bir kralın sürgün evi..!
Dünya tarihi on dört asırdan bu yana,
Dini bir milletleri, hiç ayrı görmedi,
En içli güfteler bağdat’lı analarda:
“Gidip gelmeyecek, dönüp görmeyecekler…! ”

Zeynep, sabah olmasını beklemektedir,
En hüzünlü dualar da gece dökülür…
Maveradan melekler gülümsemektedir,
Ve soysuz bir saltanat tarihe gömülür,
Zalime sürgün, mazluma bir cihan düşer…

Sokak başlarında koşan sonra da gülen,
Ve hiç solmayan bir gülün adıdır; zeynep..
En karanlık gecenin sabahına doğan,
Üstümüzdeki güneşin adıdır; zeynep,
Bir notanın son durağıdır; zeynep, zeynep…

Savaşlara ceza verebilseydim eğer,
Ebediyen mutluluğa mahkum ederdim.

[GooD aNd EvıL]

Başı Okşanmamış Yetim



Başı okşanmamış yetim,
Sen ağlama…
Kara sözlü insanlar ortasında
Saçlarını tara inadına,
Yüksek tut, göklere çıkar umutlarını,
Menzilin gülistan olsun
Sen gül olmasan da
Gül koksun her yanın,
Etrafa dağıt güllerin en güzellerini!

Dümenini sen kullan hayatının
Hayra yor rüyalarını
Rotanı nur’a tut
*******i mehtap olur,
Ay ışığı denize
Yakamozlar göz bebeklerine vurur,

Sen ağlama,
Dikensiz büyüt güllerini!
Mavi gül yetiştir tam orta yerinde,
Herkese tebessümü borç bil
Dosta selam
Düşmana güven ver,

Başı okşanmamış yetim
Sen ağlama
Başı okşanmamış yetim, git
Git, sen okşa başı okşanmamış bir yetimin.

[GooD aNd EvıL]

Beni Unutma



Bayramlık tutku değil bu
Ama, yeni mi yeni bir tebessüm hayata,
Küllenmemiş uzun bir bekleyiş
Uzakları yakın eden dostluğumuz
Canciğer kardeşliğimiz senle
Senle beraber olmak sanal alemde de
Bir kehf suresi bereketi işte,
Çilekeş bir aşkıma senle çareler aradım kaç defa
En son “keçi inadı” tutmuştu birilerini
Keçiler kimden ders almışlar bilir misin ki!
Galiba! Bilirsin.
Yine söylemeyeyim gülersin sonra abla,
Ta yaban ellerinden
Bir gece yarısı ansızın görüşmek seninle
Canım Feyza’yı kucağında
Yanağını öperken görmek ne güzel,
Senin mutluluğa hasret yüzünde
Bir gece yarısı gülümsemesi ile görmek ne güzel,
Yüreğimde, abla tadında sevgin alev alev
Kalbim seni mutlu görmek için atıyor her defasında
Tabiri zor belki ama, sana çok alıştım çok,
Su kadar aziz ol canım
Toprak kadar da ailene vefalı ol ölene kadar..
Dualarım seninle,
Bu şehirde bir senin gülümsemene
Bir de gül yarime tutunarak yaşıyorum sadece.
Sen de lütfen ne olur beni unutma e mi canım.

Senin için ablacığım Azra,
21 mayıs ‘04

[GooD aNd EvıL]

Bir Cami Avlusu



Bir cami avlusunda
İki israil kauçuğu gölgesi altında
Üç bardak çay yudumlayıp
Efkar katmerleştirdim son telefonla,
Bir ikindi sonraydı olanlar,
Çaylar bitti /
Şekerler nasıl da eriyiverdi,

Etrafımda yaşlı başlı adamlar
Ellerinde tesbih
Önlerinde çay
Gözlerinde hala gençliklerinin feri,
Benimse nihai bir göz ağrının ilk demi..

Göğe uzanan binalar arasında
Varoş umutların kurbanlığıyım,
Umut fakiri değildim aslında
Herkes kadar zenginim, zengindim oysa,

Saat akşama
Ben ilahi davete icabete tutuldum
Sonsuzluk tadında dualara
Beni alıp götürecek olan miraca
Her şeyin “ol” emri sahibine o kadar muhtacım ki
Hepimiz o’na o kadar çok muhtacız ki..

Bir yerden başlamalı,
Bir yerinden tutunmalı
Yerden göğe uzanan merdivene,
Faniye fena vurulan biz divanelere
Oturduğum cami avlusunda
Kement olmuş iki israil kauçuğunun gölgesi altında
Çayımı bitirip kalkarken son sözüm
Asrın hal ehli, zamanın bedi’sinden:
“Ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde,
Fani dünyada bıraktığın eserlere kıymet verme”.