Bülent Güldal

[GooD aNd EvıL]

Ay Yangınları

Aşk biraz da çoğaltmaktır yalnızlığı
gözlerinde fırtınalar kopan bir kıza
öyküsünü anlatırken kanlı türkülerin
gurbetin yollarını adımlamaktır
ola ki bir bahar rüzgarı öper alnımızdan
hüzün çiçek açar başlar ay yangınları

Ardışık sayılar gibiyiz sizlerle
ben çok üslü kökünü aranırım ömrümün
sonsuzun uçlarında karşıma çıkarsınız siz
bütün açılarınız geniş ve kuş cenneti
şafaklar söküyor alnınızın elipsinde
sınırları birleşiveriyor bilinmezin

Bir çemberin yarısı kaşlarınız
renk cümbüşü var kirpiklerinizde
gözüm iliştikçe dudaklarınıza
soluğumu kesiyor bakışlarınız
hükmü kanıtlanıyor denklemimizin
’her ne var ise aşk imiş’ evrende

Bir avuç sözcük saçarlar önlerine
modaya uyup dünyanın falına bakarlar
anıları istifleyip düş odalarına
okşadıklarını sanırlar kalabalığı
birbiri üstüne yığılır zamanla
yerleşir aramıza anlamsız anlar

Sırsız aynalardan yansır yalnızlık
ben merkezli sarsıntılarla eksilir ömür
çıkrığından boşanır derin kuyunun ipi
unuturlar avludaki gül bahçesini de
öte yaşam sarmaşığına sarılırlar
zehre keser hayatları ilahiyat derslerinde

Eskiyi yeni yapmaların ustaları
isini pisini silerler camların
duvarları karanfillerle ovarlar
havasızdır yine yürek kuşları
ters ilmeklere takılır kalır hayatları
kıyısında ot bitmez ırmaklarının

İçimi serinleten içtiğim suda
paralel çizgilerin ucundasınız
hüzne denekler arıyor ya birileri
el edip çağırır gibisiniz
payınıza düşen gökyüzü altında
bu yüzden kokusuz naylon gülleriniz

Aşk biraz da çoğaltmaktır yalnızlığı
kan yitiren bir ülkede şiiri aranırken
cangıllardaki feryatlarla uyanmaktır
yavrusunu yiyen kedilerin vahşeti
sırıtarak büyürken gözbebeklerimizde
hayat kumaşını fırtınalı bulutlardan biçip
yeniden çobanı olmaktır sis dağlarının,

yoksa nasıl bakabilirsiniz gözlerine çocuklarınızın?

[GooD aNd EvıL]

Ayvalık’ta Bir Pencere Akşamı

-Abdülkadir Budak,M.M.Doğan ve Serdar’a-

Ay göründü bulutların arasından

gökyüzü çayırına yıldız yağıyor

bir yerinden gir denizin türküsüne

haydi Mahzun aç pencereyi parlat pervazı

şiirler oku kımıltılar kitabından


Bin yaşındaki zeytin ağaçları

iğdelerin dalları da dinlesin

söyle Serdar’a dokunsun saza

ışıltılar kapısını arala artık

içimize doğsun aşkın ıslığı


Sevdayı pazar eyler yüreği dili

eteğinden kan damlayan bir dünyada

şair sözü kulağa küpe olmalı

başka kim söyleyebilirdi ki

"Nil’in Büyüklüğünü Afrika’dan"


En yorgun ırmak bile ulaşır bir gün

aşkı soluyan engin denizlere

fışkırır rüzgar göğüs kafeslerinden

sessiz duruşlarına aldanmayın siz

türküler içindedir dağılan mermerler


Şimdi şiir kavşağındayım ömrümün

aleve bedel biçen aşklar içre

soluksuz geçiyorum kayalıkları

silinip gidecek bir iz değil bu

haydi Mahzun aç pencereyi parlat pervazı

[GooD aNd EvıL]

Aşk İçin

Aşk için İda’ya yolu düşenin

izi kalır dudağında

bilinir kokusundan

hangi çiçeği öptüğü


Yokuşları inmiş gibi dingin

imbatla tarar saçlarını

görünür yorgun gözlerinde

paslı bir kolyenin çözüldüğü


Böğürtlen morudur kalıcı

aşk lekesi uzanısında

saklanır sütyeninde sütü

ağılı yaban otlarının


Işığa yönelir pervane

yüreği ter,dili tuz

yekinir bulutlara

siyah bir gül uğruna


Söğüt yaprağı gizemler

savurur kısacık eteğini

aşk için gelinir

yalnızca aşk için İda’ya


Dağın koynundan akar

masalların iksiri

yaşamak yaz yanığı

gibi sarılır boynuna


Çoktan hazırdır kumsal

soyunur iki yıldız arası

uzatır ahtapot kollarını

uzak venüs tepesine


Dalgalar mı hışırdar

ılık nefesler mi yoksa

rüzgarla yarışır bir tay

göğsünüzün ortasında


Islaktır orda vadiler

böceklerin yaz ötüşü

çizer süresini zamana

dal öğlen sevişmenin


Aşk için İda’ya yola düşenin

izi kalır dudağında

bilinir kokusundan

hangi çiçeği öptüğü

[GooD aNd EvıL]

Çargah

Bu yağmurda yola çıkılmaz
kasırgalar iniyor dağlardan
eğil de bir göz düşürüver
az ötesi her yer acemaşiran

Rengini gözlerinden almış
bir akşam çöküyor üstelik
koyun mahsun boynu bükük
sis içinde kayboluyor çargah

Bir yerlere yetişmek de ne
önümüz sıra giderken aşk
başladığımız yerdeyiz anla
şiirime anahtar oluyor
saçlarından esen zaman

İnce bir çitle kuşattım hem
gözlerinden dökülen ışığı
eşyalar seninle tertemiz
seninle konuşkan ömrüm
odalar seninle sevinçli
ıtır sızıyor saksılardan

Bu yağmurda yola çıkılmaz
ferahfeza bir gök açılır
öfke kuşları uçar birazdan
aşk kavşağındayız anla
türkülerimize dönüşür
suların akışındaki naz

[GooD aNd EvıL]

Dağların Dili

Şehir’in ışıklarını kuşanmış bir süvari geliyor
suların ortasınmda suyu arayanlara nispet
bir elinde tığ diğerinde teber deltalara yürüyor

Kirli kürsülerden yağan havaya ayak uydurup
içinden çürümeye başladı mı insan söz de kavrulur
toprağını yitirir fidan aşk dilini unutur

Seks basamağında düşleri umarsızlıkta ya da
biz kayıbız şimdi,ben’in telaşı baştacı ediliyor
öteyaşam özlemiyle tutuşuyor harika (!) çocuklar

Bu dil dağların dili.Kıyısız denizlerin,uçurumların
içinden süzülerek geldi Dede Korkut’un emzirdiği
ufkumuzda zamana akran motiflerle kımıldıyor

Biçtiğin kumaşın ortasından akıyor görünmez bir sel
kımıltılardan süzüyor hayatı incecik türkülerle
çerağına uzatıyorum ellerimi uzak şehirlerden

[GooD aNd EvıL]

Düş Meyhanesi

Kuş dilini kaldır önümden garson
ıtırlı bir zaman dilimi getir,
üç yanımız deniz nasılsa
imbatı,lodosu topla getir,
ay ışığıyla donat masayı
şişeleri es geç açma
rakıdan boşanalı beri
daha çok sarhoşum
memleketin havasıyla

Ne kaptanlar gördüm bu meyhanede
gözlerimin içine baka baka
avcı masalları anlatan,
ne kara göründü ne battı gemi
ya yolcular iflah olmadı
sularda çalkalanmaktan,
kimi aslını unuttu,çıldırdı kimi
kimselerin aklına gelmedi
kaptanla birlikte yakmak güverteyi

Şimdi dağların kekik mevsimidir
kaldır masalardan çeri çöpü de
su gibi kızların topladığı
biraz yaban gülü getir
türküsüyle beraber sis dağlarının,
belki anımsar müşterilerin
aynalardan bakan gözlerin
kendilerinin olmadığını,
yak bütün ışıkları garson
görsün herkes kendi yüzünü
konuşulanlar anlaşılsın

Aşkla dokunuyor ömür kumaşı
yaşadığımız her kımıltı
bir denize çanak oluyor ya
işte bu pencereden bakınca
kimselerin zamanı yok
bilmecelerle uğraşmaya,
eskinin göçüklerinde
simya çalışanlar anlasın
neden solgun çıktığını
halkın fotoğraflarının

Dil tükeniyor garson
kan yitiriyor meyhane
çalıp söyleyenler
anlamazken birbirini
okumuyor diyorlar ya
haksızlık ediyorlar
halk denilen atlasa
tut kollarından
denizin ve dağın
şairlerimi getir
hatırı sayılsın hayatın
kendine gelsin bu sofra

[GooD aNd EvıL]

EKO ÇÖKÜNTÜ

Koçero'sunu özlüyorum ıssız dağların
kuzuyu alırdı kurdun ağzından
sarardı kanadını yaralı kuşun
kefeleri dengelerken kendince
babadan oğula geçen bir saltanat
olmadığını sezerdi hayatın
ve bir isyan bayrağı gibi
dikilirdi karşısına puştun

Bütün değerleri yok varsayan
yılan dilli ihanetlerinde
hayatın hainleri hep birlikte
bir yolu tarif eder gibi
tanımlıyorlar fukaralığı
karnında hazineler beslerken
çöle dönüştürülen toprak
açlıktan sütü kesilen anne
diplomalı işsizler ordusu
bu sarmalın neresinde?

Yirmiüç cent'ten satışa sunulmuştu
yarım yüzyıl önce delikanlı dedem
küresel dünyanın köşesiz sahiplerine,
o parayı hoyratça harcayan babam
Yeni Dünya'da olduğunu sanmıştı bir an,
süt tozuyla beslenmek düştü benim payıma
beyzadelerin narin ellerinde
dibe vurdu soluğu az gelişmişliğin
yakın diplomolarınızı yakın yakın
Koçero'sunu özlüyorum ıssız dağların

[GooD aNd EvıL]

Figan Faslı

Çile ve çarmıhı baştacı edenler ey
yaşamın kımıltısını görmezden gelenler
el birliğiyle çoğaltıyorsunuz kamburunuzu

Yıldızlara giden yolda ayak izleri
ırzına da geçiyor güzelliklerin
tüketiyor ömrümü bu çelişki

Yürek serinliğiyle geçene aşkolsun
doğumla ölüm arası bir zaman
adım başı diken bahçelerinden

Kuşlar bombalar terketti gökyüzünü
direkleri yıkılıyor insanlığın
yaşadığımız an salt faslı figan

Yüzyılın bağrı ateşten bir tarla
kan damlıyor eteğinden dünyanın
inim inim inliyor şimdi Babilonya

Çocuk katillerinin yarattığı tufan
alnının çatına yazıldı uygarlığın
bu hangi hayvan? Bu hangi hayvan?

Şakaklarım karıncalara yuva
fosforunu okşuyorum ateş böceklerinin
yaşıyorum işte,uç veren filizlerin aşkına

[GooD aNd EvıL]

Güzden De Öte

Ay yüzlü kadınların
teni gibi kokuyor
avuçlarımdaki toprak
farketmeden çiğnesem de
yuvasını karıncanın
bir gidip bin geliyor
türküler içinde kervan

Ömrümün biriktiği
mor bulutlu vadide
aşk saati soruyor
ilk halini hayatın
ışıklarla yıkanıyor
mahsun gülümsemeler

Kendini silen evlerin
yorgun misafiriyim
uzun ırmaklarla akıyor
gülün son telaşı güz
bir menzilden ötekine
savruldu bütün yollar
şimdi bu durağa geldi

Adı değişmeli artık
sıfır noktasına giden
sessiz trenlerin
aramızda yer bulur
anlam gül açar nasılsa
derinlere ağarken
boşluktaki gölgeler

Anılarla ısınıyor
soğuk düş odaları
hangi ele uzansam buz
kendini de siliyor 'ben'
nasıl çağırıyor bilseniz
dönüş yolunda bir fettan

İskandiller boşuna
karaya oturdu gemi
yolun sonuna geldim
ay yüzlü kadınların
teni gibi kokuyor
avuçlarımdaki toprak
vakt erişti in diyor
bu muammalı durak

[GooD aNd EvıL]

IŞIK MERDİVENLERİ

Sizi dinlerken aklım terliyor bayım
katran karası bulaşıyor beyaz düşlerime
ilk dönüden bugüne kayıp giden zamanı
örümceğin ağlarında aranıyorsunuz
kımıltısını gözardı ediyorsunuz hayatın

Sularından gül fışkıran bir havuzun başında
kalbini dinliyorum denizi emziren dağın
mermer yontulardan savruluyor ter taneleri
iri gözlü kadınlar dirimle oynaşıyor
köpüklerin ucunda açıyor şiir çiçekleri

Birbirine benziyor başımda uçuşan kuşlar
bakışlarıma çarpan yüzlerin telaşı da
düşleri zehirleyen korkunç yanılgı bu;
yenisi doğuyor yerine kayan yıldızların
kanat ve çocuk kendisini büyüyor

Belikleri kınalı bir kız çocuğu ağlıyor
kumların girdabına düşüyor iç çekişleri,
uçkuruna sevdalı desem aşka ihanet olur
diz çöküp baladlar okuyor ilkel bedevi
kim bu fermanın sahibi söylesene sayın bayım?

Kısacık ömrüm söz diziyor sonsuzun yollarına
saçlarını okşuyor yontulardaki kadınların
yeni bir dünyanın tohumu çatlıyor usul
duyuyor musun ey yüreğinde fırtınalar kopan?
Işık merdivenlerinden çıkıyoruz aklın