Anıtkabir-İnsanlık Anıtı

[вσυя∂¢αη]

Anıtkabir-İnsanlık Anıtı

Anıtkabir'de yatan, bir "sarı saç, mavi göz" edebiyatından ibaret değildir; O'nu anlatmak, buralara sığmaz. O, çok kısaca, "Bağımsızlık benim karakterimdir"; "Böyle bir millet, köle olarak yaşamaktansa ölsün daha iyi!" ; -Düvel-i Muazzama'nın dretnotlarına karşı- "Geldikleri gibi giderler"; "Gerçek yol gösterici bilimdir!" diyen, öğretmenlerden "Fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür" kuşaklar isteyen kişidir.

Atatürk milliyetçiliği, yüzyıllardır ezilen bir ulusun yok olmamak için yaptığı savunma refleksidir; ırkçı, şoven, saldırgan Hitler nasyonal sosyalizmi ile uzaktan yakından ilgisi yoktur; barışçıdır, hümanisttir.

O, en büyük savaş ustası, ama savaştan da en çok tiksinen en büyük barış şampiyonuydu. "Yurt savunması dışında, savaş cinayettir!", "Yurtta barış, dünyada barış" diyordu. Baş düşmanı Venizelos, onu 1934'te Nobel Barış Ödülü'ne aday göstermişti. Kurduğu Sadabat ve Balkan Paktları'yla dünyanın en kritik bölgesi, bir barış, huzur ve denge merkezi haline gelmişti. Bugün ise aynı Ortadoğu'da ABD emperyalizmi saldırıyor, öldürüyor, yağmalıyor, ülkeleri parçalıyor. Aradaki farkı anlamak için, buna bakmak yeter. Atatürk ilk antiemperyalist mücadelenin lideri olarak, yarınki gerçek küreselleşmeye bugünkü antiemperyalist ulus-devletten geçilebileceğinin bilincindeydi. Mücadelesini, "bizi yutmak isteyen emperyalizme ve bizi mahvetmek isteyen kapitalizme" karşı, "Doğu'nun mazlum milletleri adına yapmıştı" . Hilafeti kaldıran kişinin ziyaretine -Afgan Kralı Amanullah Han'dan Ürdün Kralı Abdullah'a- Müslüman liderlerin gelmeleri, bu yüzdendi! Fransız emperyalizmine karşı savaşırken ölen 19 yaşındaki Cezayirli genç kızın cebinden Atatürk'ün resminin çıkması, bu yüzdendi!

***

O, hiç küçülmedi, kabalaşmadı.

Bir toplantıda Reşit Galip ile aralarında sert, kırıcı bir tartışma oluyor. Atatürk, "İkimizden birinin burayı terk etmesi gerekecek" diyor. Reşit Galip, "Beni buradan hiçbir güç atamaz" deyince, kendisi ayrılıyor; arkasından da onu Milli Eğitim Bakanı yapıyor! Yunan Başkomutanı esir alınıp da karargâha getirildiğinde, kendisini ayakta karşılayarak ona kahve ve sigara ikram ediyor; esir komutanın gururunu rahatlatmak için işi sohbete döküp havayı yumuşatıyor. Trikopis, anılarında, "O anda büyük bir insan karşısında bulunduğumu anladım" diye yazıyor.

Alpullu İlkokulu'nu denetlediğinde, çocuklar yeni harfleri sökemeyince, bir an öfkeye kapılıp öğretmene, karatahtaya "Ben bir vatan hainiyim" diye yazmasını, altına da imzasını atmasını söylüyor. Öğretmense "Gazi Mustafa Kemal" diye imza atıveriyor! Ama sonuçta Atatürk, kendisini Ankara'da gözde bir ilkokula müdür olarak atıyor! (İzmir Barosu'ndan Şahap Gürsel'den naklen, eski Baro Başkanı İskender Özturanlı'dan dinledim.)

Evet, Atatürk'ü dünya tanıyor ve takdir ediyor. Ne var ki mum dibine ışık vermiyor. Kendi ülkesinde, "demokrasi" (!) deyip Çankaya'da onun koltuğuna oturmaya hazırlanan Ortaçağ artığı aydınlanma düşmanları, 10 Kasım'da huzurunda "huşu" ile dizilerek yasak savarken bir yandan da onun içini boşaltmaya, unutturmaya çalışıyor. Ne yüzle!

***

Kişilik bozukluğu, psikiyatri konusu, ciddi bir hastalıktır; kan şekeri, sara bahane. Atatürk, şaşmaz bir pusuladır. Pusulasını şaşırıp onunla çatışan, çarpılıveriyor.

Atatürk, bir dünya olayıdır. Bir Rus tarihçi, kitabında onu dünyanın gelmiş geçmiş en büyük 10 kişisi arasında gösterdi. Castro , onun için "Dünyanın en büyük devrimcisi" dedi ve Küba'da anıtını diktirdi. Ankara'daki Çin Büyükelçisi ise "Atatürk'ü Çin'de tanımayan yok gibidir. Atatürk, okullarda ders olarak okutulur. Atatürk tarih yarattı" diyordu.

Anıtkabir'deki, aklıyla, yüreğiyle, onuruyla, insandır, "olması gereken" insan!

Ölümünde, İsmet İnönü'nün onun için "insanlık idealinin büyük hizmetkârı" , Cumhurbaşkanı Sezer'in ise "yarının insanı" deyişi de, 1981'in BM tarafından "Atatürk Yılı" olarak kabul edilişi de bundan kaynaklanır.

Anıtkabir'de bir İNSAN yatıyor!

Anıtkabir, insanlık anıtıdır!

[Kéan aRs]

paylaşım için saol emmi oğlu