ve yitirmeyeceğim aklımı senin yüzünden

[вσυя∂¢αη]

ve yitirmeyeceğim aklımı senin yüzünden

Soysuz bir üçkağıtçı madrabaz mıyım ben
yalan mı söylediklerim yalancı mıyım yoksa
ben hiç şiir yazmadım ki, deli miyim
kalemi tut diyenin hizmetçisiyim

etrafıma bakınırken doluşuyor mısralar
kafamın içine gönderiyor gönlüm
kan fışkırıyor gözlerimden
yaz diyor yaz yaz yaz
iyi de daha geçen yaz hercainin tekiydim

ne istiyorsun şah damarımda ellerin
ağlamayacağım inadımdan göreceksin
ve yitirmeyeceğim aklımı senin yüzünden

bittikçe yenilenen şarjör gibi
sürüyorlar mermiyi beynime
ben istemedim ki yazayım diye
kendiliğinden olup bitti ne varsa
bir sabah erken kalkan ihtilal subayı gibi
elimde buldum kurşun kalemi

üstelik kekeme bir çocuktum
bana kaldıysa mısra kovalamanın şanı
arada tepe taklak bir isyan
kusurdan sayılmamalı

[вσυя∂¢αη]

Sana söylemek istediğim aşkı şiirlere

--------------------------------------------------------------------------------

Gözlerim senin gözlerinde
Binlerce yıldızlar tek tek sayar
Bir bakışın yüreğimde bir bilsen
Ah, nasıl kor ateşlerde yanar...

Nefesim bir solukta can verecek gibi
Bir an seni kaybetmiş gibi yaşadım cehennemi.

Senin o bir bakışın hayat verir bedenime
Geldiğin gün can geldi tükenen nefesime...

Kim demiş ki zamandır
Aşkı yok edip bitiren
Söyleyin bülbüle o hiç
Bıktı mı türkü söylemekten...

Sanki beyaz gelinlik giymiş gibisin
Saçıma kar yağıyor elin değmiş gibi.

Sana ulaşmak hiç kolay olmadı yüzüm asılır
Canım gider seni sevmesem ruhum yok olup gider...

Şu Fransa’nın içinde
aylar ve yıllar geçti
nerde aklıma geldinse
şiirlere yazdım hep seni

******* bedenimden, mehtabın tenindendir
Bir manzarası vardı aşkımızın bizden gitmeyendi.

Bak ben geldim mevsimlerden bir yaz akşamında
Adını unutmuş olabilirim ,ama yüzün hala aklımda....

Ummazdım yorarsın akşamları
Yorulmaz çıkar gelirdin birden
Sana söylemek istediğim aşkı şiirlere
Taşıdım sustum, ancak yazarak sonu geldi.

[Kéan aRs]

Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma

Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim.
Bugün sardunyalarım da açmadı
Belki de küskün renklere
Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
Sensiz soluyorum anlayacağın
Mavi mavi ölüyorum

Duyuyor musun, orada mısın,
Var mısın, yok musun?
Bir tek şeyi unutma!

Seni sevdim ben.

Yanarak, yıkılarak
Aklıma her geldiğinde ağlayarak

[Kéan aRs]

Aşk benim hiç Senim olmamış

Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın. Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda. Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. İçimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim. Hani hep kızardın ya “Konuş konuş konuş” derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gülüp geçer miyim yoksa …?
Aslında alıştırmalıyım kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı. Seni hiç tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim. Var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tüm zamanlar olmalı benim için. Evet, sayfalardan koparıp bir bir savurmalıyım seni yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımımla hapsetmeliyim bu anılar sokağına. Kopan takvim yaprakları sensiz geçen günleri saymamalı, bende yokluğunun güncesini tutmayı artık bırakmalıyım. Her yeni güne seni getirmedi diye isyan etmemeliyim. Kabullenebilmeli, hazmedebilmeli, aldırmamalı hatta sana hak verebilmeliyim. Bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için. Zira yoksun. Sanki benim hiç senim olmamış, sanki bizi hiç yaşamamışız, sanki aşk denen o hoyrat şarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gibi. Artık yeni bir şarkı söylemenin vakti, Yaşanmışlığına, yitikliğime hiç aldırmadan,
Sanki benim hiç senim olmamış gibi…

[Kéan aRs]

Seni dileyerek kaydırdıgım yıldızları toplasaydım,
Dünyanın karanlık yerlerine bile gün doğardı...

[Kéan aRs]

Akşamlardan, *******den,senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Durgun sular gibi azalacağım
Bir gün,
birdenbire çıkıp gelmesen...

[Kéan aRs]

Gemiler yaptım, kağıt gemiler
Sevdamı yükledim herbirine
Attım denize.
Denizler,
Denizler sesimi bilirler.
Söyledim, kağıt gemilerimi
Sana getirecekler. (

[Kéan aRs]

Sabahları seviyorum,
insanları seviyorum,
filmleri ,şarkıları , kitapları,sıcak ekmeği, kalabalık sofraları,çikolatayı, minicik bebekleri,
rüzgarda yaprak olmayı,
*******i yıldız olmayı,
yaz gecesinde yağmur olmayı sevdim...
Ve en çokta seni sevdim,
Hep yokluğunda...

[Kéan aRs]

Sen,
Solgun baharlardaki mavi yağmurum,
Akşam kızıllığında yorgun gölgem,
Kış ayazında yaz güneşimsin.
Bulutlardaki saklı düşlerim,
Her günün sonunda özlediğimsin.
Yüzün kadar temizdir kalbin,
Hangi sevgi alabilir yerini?
Yokluğun yağmura yazı yazmak kadar zor,
Sensizlik ölüm kadar acı…

[Kéan aRs]

Sen, kalbime giren bir sevda kurşunusun,
Seni, ya orada bırakacaklar,
Ya da, çıkarırken canımı alacaklar aşkım...