Bir çiçeğin tabiata seslenemediği gibi

[ƒяαмвυαz]

Sevgi sozcukleri neden etkiler karsi cinsi, insan ne arar karsisindakikiside..? Neden ayna karsisina gecip te kendimize iltifat ettigimizde hicbirsey hissetmeyiz de bir baskasi edince mutlu oluruz..? Karsimizdaki kisiye sevgimizi gosterirken farkinda olmadan canilesiyor muyuz yoksa ? Verdigimiz
bir cicekle ona sevgimizi gosterirken, acimasizligimiz da cikiyor ortaya. O
cicek te tabiata asIk oldugu icin acmamis miydi ? Ama o bizi kirmiyordu cunku
gercek sevgiydi onun sevgisi, tabiata bizi armagan etmedi hicbir zaman. Kendi
guzelliginde, masumiyetinde gosterdi o sevgiyi. Bizim de kaybedislerimiz buyuzden diye dusunuyorum..Bir insan kara sevdaya da dusse, mantigini kaybetmemeli. Seviyorsan onu,
yureginde acmali o cicek, onu koparip vermelisin , verebiliyorsan... Ama
nedense bunu da anlayamayiz bir turlu, ya ayrilinca ya da yalnizken dogrular
cikar karsimiza. Demek ki isledigimiz bu suc tek tarafli degil. Koparip
verdigimiz cicegin omru 3 ay ise 3 gune dusuyor ve soluyor. Cicegi alan
mutlu, solsun diyor, bir kitap sayfasinin arasina koyar, her baktigimda onu
hatirlarim ... Ya tabiat ? O sevdigi cicegi hatirlamak isteyince nereye
bakacak..? Nasil olsa seneye baska cicek acar onu severim mi diyecek...? O
zaman biz de vaz gecelim sevdigimiz yok oldugunda, biz de seneye baska
birine asIk olalim... Evet yapamayiz, deliler gibi sevdigimizi unutup seneye
baskasi gelir diyemeyiz. O halde birseyler hep yarim, onlari duzeltelim.
Beyaz bir gul masumiyeti simgeler diye verdigimiz kisiye gostermeyelim o
caniligimizi. O zaten masumiyetini gostermek icin acmamisti dogaya...
Masumiyetimizi gormek istiyorsa karsimizdaki kisi, yuregimizdeki beyaz gule
bakmali, elimizdekine degil.. Hic kimse birbirine asIk degil mi yoksa..?
Yuregimizdeki cicegi goremeyecegi icin mi veriyoruz elimizdeki cicegi...?
Biz kendimizi basitlestiriyoruz boyle yapmakla. O adres sormadan biz tarif
ediyoruz. Boyle kolay cozumlenmemeli sevdalar. Bir parcasi eksIk define
haritasi gibi olmali. Nerede oldugunu bilmemelisin ama varligini da
hissetmelisin. Sonunda bulduysan sevgi hazinesini, alip gitmek yerine,
kendinden bir parca birakmalisin. Daha da deger kazanmali ...
Bence hic kimseye guzelsin denmemeli, cunku bir cumleye ve cicege sigacak
kadar basit degil insanlarin guzelligi... Bu yuzden inaniyorum belki de, ''en
buyuk sevgi gizli olandir'' sozune..
bir ciceğin tabiata seslenemediği gibi...

[ƒяαмвυαz]

KAYBEDEN!!


Belkide doğuştandı bu suç . Belki doğmamdı.Daha hayata gelmeden ölmek istememin sebebiydi belki... Unuttum zamanla inanmaya çalıştım ama bu hiç birşeyi değiştirmedi.Şimdi yine öylece karşımda duruyorsun , acımasızca . Tutunacak hiç bir dal , kaçacak hiç bir yer ve artık savaşacak gücüm kalmadı.Sınırların içine hapsetti hayat , hiç acımadı bana ve gözyaşlarıma.Acınılmak değil isteğim , hele isyan hiç değil ama böyle olmamalıydı,adalet yerini bulacak , yarınlar güzel olacaktı....Olmadı...Olamadı...Olmayacak... Öğrendim artık..Kaybeden benim...Kazanan siz.....

[ƒяαмвυαz]

benden geçti aşk!!!!!!!


Bana S.eni unutturacak bi yer yok bu dünyada...
Dayanmalıyım, yaşamalıyım S.enden kalanlarla!

Nereye gitsem, ne yapsam da her yerde bir izin, bir hatıran var.
Bu şehir seninle yaşananlarla dolu.
Aslında sadece bu şehir mi?
Denizler senin, dağlar seninle olan izlerimi, anılarımı saklıyor hep.
Sınırların dışına taşıyor hatılaralarımız.
Anlayacağın bana seni hatırlatmayacak hiç bir yer yok gidebileceğim.
Bu yüzden ben bunlarla yaşamak ve her aklıma gelişe dayanmak zorundayım.
Bıraktıklarının yükünü omuzlamak, buna katlanmak zorundayım.
Yılmadan... Yıkılmadan...

S.eninle başladı, S.eninle bitti,
Göçmen kuşlar gibi bir vakitlikti,
Benden geçti aşk!..

Seninle buldum ben kaybettiğim umutları, umudum oldun, umutlarım oldu seninle.
Oysa şimdi seni kaybettim birdenbire.
Kısa mıydı düşündüğüm kadar yoksa seninle zaman su gibi akıp gidiyor muydu?
Bir vardın, sonra bir baktım yok oldun.
Gidişler mevsimine mi tutuldun!
Anlayamadım...

Ben o günden sonra aşk'ı göremedim,
O'nuda mı yanında götürmüştün?!
Yani anlayacağın aşk geçip gitti benden!
Yağmurlar yağdı, güneş açtı,
Günler günleri kovaladı ardından...
Bir daha gülmedi yüzüm aşk[ın] benden geçeli,
Hiç geçmedi hüznüm...

Ahh yorar beni hüznüm!!!

[Kéan aRs]

şiirler birleşerek romantikbir ortam oluşmuş saygılar...

[ƒяαмвυαz]

karanlığa inat dayan!!


Kirpiklerimizi aşıp geçen her damla aynı renkteydi, belki de sadece bu yüzden sevdim seni…

Kelimelerimi tanıdın önce, ardından beni. Seni tanıdım önce, sonra gördüm kelimelerin sana yetmediğini. Ben kadar kayıptın, ben kadar yanlış yapmıştı hayat sana, ben kadar karanlık sunmuşlardı bu yaşında. Geç doğmuştun sen biraz, ben biraz erken yaşlanmıştım. Geçmişimi gördüm sende. Geleceğini anlatmak istedim sana sadece. Yanlış zamanlara, yanlış mekânlara çakılmıştı kaderimizin her harfi. Yanlış insanları sevmiştik hep, yanlışların peşindeydik belki. Doğruya ulaşmanı değil, doğrunun ulaşılmaz olduğunu anlamanı istedim en çok. O yüzden bir kez kurdum her cümleyi sana, ikincisi gelmedi. Çünkü önünü görmek isteyen insanlar, hayatlarında tekrarlara yer vermemeli. Ait olmadığımız bedenlerde, her gece gizli gizli yamaladığımız ruhlarımızla sadece nefes alıp vermeye çalışıyoruz ya hep, elbet bir gün bitecek diye, o gün geldiğinde yanında olmak istiyorum en çok, daha beyaz bir sayfayı beraber açalım diye. Çünkü inanıyorum sana. İnanıyorum senin içinde itiraz eden o asi çocuğa. İnanıyorum senin içinde her şeyi kabullenen o ufacık çocuğa. Çünkü inanıyorum gelecekte kendi gökyüzünün güneşi olabilen bir adama dönüşeceğine. Çünkü inanıyorum ben, senin kurmadığın, ama benim duyabildiğim her cümlene…

Bir gün gelecek, sadece kumların üzerine uzanıp gökyüzünü izleyen iki gencin tablosunu çizecek her ressam, biz modelleri olacağız. Bir gün gelecek, *******i birer yudum şaraba razı olup, seninle yan yana yıldızları sayacağız. Bir gün sen bana denizi anlatacaksın. Ben sana toprağı. Bir gün susacağız sadece, kimse duyamayacak saçlarımızın anlattıklarını. İşte bu yüzden dayanmak gerekiyor. İşte bu yüzden, sırf bu yüzden savaşmak… İşte bu yüzden seviyorum seni. Biliyorum, kolay değil anlamak…

Yalanları görebilmek acıdır. Maskelerin ardında nelerin durduğunu bilmek… Zordur her şeyi sezerek yaşamak, zordur olup biten her şeyi görmek. Biliyorum neden nüfus cüzdanında yazan yaşta olmadığını. Biliyorum nasıl hayata bu kadar sabırla katlandığını. Biraz turuncu katmak istiyorum sadece hayatına bir gece sen uyurken, biraz bahar sürmek istiyorum zamanın sana getireceklerine. Çünkü onlar anlamaz. Çünkü onlar göremez senin içine akıttığın yaşları. Oysa ben biliyorum, bir şiir uzatsam sana, diner acın, içini çekersin önce, sonra gülümsersin yine. Güçlüsün sen çünkü. Farkındalığının farkındasın. Kendi kendinin aynası olabilen nadir insanlardansın. Ve işte bu yüzden hayatımdasın. İşte bu yüzden ben biraz çilek tadı istiyorum geleceğimize, biraz meltem, tenimizi mutlu etsin diye. İşte bu yüzden, sessizliğini tanıyorum. İşte bu yüzden gözlerin kapalıyken bile acımı görebildiğini biliyorum. İşte bu yüzden bekliyorum seninle deniz kenarında bir martıya dönüşene kadar içeceğimiz günü. İşte bu yüzden şiirlerle süslüyorum bir gün içinde kanat çırpacağımız göğü.

İşte bu yüzden , nerede olursan ol, ben duyabiliyorum
içindeki sessiz çığlıkları.

İşte bu yüzden , ne olursa olsun, ben biliyorum
bir gün bembeyaz olacağımızı…

Bu yüzden, bir gün şiir kazanacak, aşk kazanacak, özgürlük ve barış kazanacak, inan.

İşte bu yüzden, karanlığa inat dayan , ihtiyacımız olan tek şey biraz zaman...

-alıntı-

[ƒяαмвυαz]

kankan yaparsa olur tabi

[ƒяαмвυαz]

biriktirdiklerim!!

Bazen sadece uzaklığın kalbinde atar sevdanın susuzluğu...



Yatağın bir köşesinde aşk;diğer bir köşesinde sayılı saatlerin tedirgin bekleyişi asılı kalır.
Kollarından yakaladığın, doyumsuz bir sabaha sarıldığın gece rüzgârı merdivenlerden aşağıya doğru yavaşça kaybolur.
Geride kalansa ılık bir kelimedir içten içe derinlere yayılan...


Özlemin merdivenlerinden aşağıya kaç adımda inilir ki...?


Bazen de ilmeğinden geçirmek öyle zorlaşır ki geceyi, ne yana dönsen hep aynı çıkmazın gözlerine değer bakışların... Sobeleyecek bir beden ve ertesi geceye sarkacak bir yaşam, parmak aralarından sızar tahta boşluklara...
Yakalayamazsın...

Sadece uzaklık var diyorsun ya;şimdi sen gecene dolan neme hapset her bir damlamı...
ve bir sarkacın yinelenen sesinde uzan, sesimin seninle gülümseyen çağlayanına...


Uykunda ev uykusuzluğunda...

[ƒяαмвυαz]

VAZGECİLMEZ ÇİNGENE

'yokluğun cehennemin öbür adıdır
üşüyorum kapama gözlerini'
gözlerini kapadığında beni benden alan milyonlarca yenilgimden biri oluyorsun.üşüyorum ellerini arıyorum yorgan niyetine ellerin yok oluyor sanki üşümüş sensiz bedenimde.sensizlikleri alıorum atıyorum ve acı içinde ama seninle yaşamayı tercih ediyorum.hayatta emanet durmanın getirdiği bir yokluk bana aceleden bir hayat sunuyorlar yaşıyorum heran bitecekmiş gibi yaşıyorum umutsuzluk değil ama sensizlik işte...

...'yinede bu ışıklar bu kenti güzelmiş gibi gösteriyor *******i...'*******den bir demet topluyorum üstünü örtüyorum gündüzlerimin o gündüzler ki güneşimi kaybettiğim günden beri bana körleme...

[ƒяαмвυαz]

BENİ UNUTMA


"Ne konuşuyor bu insanlar?
Ne kadar uzak kelimeler anlamdan..
Aynama bir yabancı sızmış,
Bakıyor bana uzaktan.."


ne anlatıyor bu harfler..

ne saçmalıyor kelimeler..

kendimi bile tanımıyorum ben,ne istiyor bu aynadaki yabancı benden..

bu beni süzen bakışlar kimin..insanlar nereden biliyor ne dediğini içimin..?



"Sensizlikten kalan en acı gerçeğim.. 'hiçliğim..!'
Ucuz basit ve sıradan,
Pazara çıkmış gibi sanki ipliğim.."


bana beni anlatan tek şey koskoca bir hiçlikmiş..biçildiğim,beş para etmez değerlermiş..kim satmış beni..kim satın almış elleri pis satıcıdan..neye yarar bu benliği olmayan benlik..kim çekip almış içimi ruhumdan..kim unutmuş beni aslında hiç tanımadan..



"Bir uçurumun en ucundayım,
O kadar yokum ki görmüyorlar..
Kalbim susmuşlar yeri,
Kuşlar korkup kaçmıyorlar.."


atsam kendimi yani gölgemi uçurumdan..uyanan olur mu duyupta uykusundan..sesim çıkarmı ya da..?niye bu kadar benliğime yapışmış suskunluk..?yoksa duyupta mı anlamıyorlar..


"Hayat beni unutsa da sen unutma!
Adımı unutacak kadar kaybettim kendimi..
Olsun,
Beni unutma… beni unutma..."




beni unuttuğunu kim anlamış en önce..?unuttuğunu anlamak için kim hatırlamış..en ön sırada hayat varmış..önce unutmuş,sonra ipliğimi pazara koymuş..sonra yine sonra,unuttuğunu unutmuş..



olsun sen unutma..

hayat beni unutsa da sen unutma..



_derin_


(feridun düzağaç-beni unutma)

[ƒяαмвυαz]

GİTME...GİTME..

Gitme....gitme.....

Gidiyorsun yani öylemi
gitmeliyim ......
Biraz daha kal istersen ................
Hem bak yağmur çok şiddetli yağıyor
Biraz daha kal
Yağmurun dinmesini bekle
bunu söyleyen senmisin..........
biliyorsun bende enaz senin kadar severim......... yağmurda ıslanmayı...........
boşver bu gece ıslanmak istiyorum...........
Bilirim bilirim de...........
hem sende böyle bekliyorsun soğukta hasta olacaksın

Beni boşver aldırma.............

artık gitmeliyim.............
hem çok geç kaldım...........

Daha çok var sabaha............
Üşüyormusun..................
ııııhh yok..........
Bu gece son ha..............
........................
Yani biz bir daha.................
........................
keşke .........
neyse boş ver.........
hep sen söylerdin bunu değilmi ..............



Gitme
Gitme ne olur
Yağmur değil yanaklarımı ıslatan
Soğuk değil beni böyle tirtir titreten
Gitme
Gitme nefesim
Yaşamaya
Nedenim
En elverişli mazeretim gitme
Gidersen;
Bulamam ki yarının yolunu
Gidersen;
Çıkamam ki ben bu geceden
Gidersen
Boşver aldırma
Aldırma ama
Ama yinede gitme
Gitme gülüşüm
Huzurum
Mutluluğuma
Sebebim
En geçerli bahanem gitme

GİDERSEN KAYBOLURUM ÖMRÜMDE
Ömrümce Bir Kayıp Olurum
...........................Ölürüm................. ............


alıntıdır...