özür dilerim

[jockeя]

Birbirlerine deliler gibi aşıklardı,
hayatın zorluklarına karşı koydular ve
direndiler. Üzüntüleri oldu fakat gelecek
güzel günlerini düşündüler üzüntüleri
atlatmak için, birisi hasta olduğunda diğeri
uyumadı bile.Yanında ateşini ölçtü,gözlerine
dayanamadı uyudu, erkenden kalktı bulaşıkları
yıkadı,karşı komşusu bulaşıkları yıkayan bu
erkeğe gülmüştü.Kocasının getir götür
işlerini yapmaktan hisleri körelmişti elbette.
Hastalığı geçen sevgili ise mutluluğu
paylaşmak için sarıldı sevgilisine deliler
gibi.Aşkın anlamını yazmıyorlardı onlar,
aşkın var olduğunu ispatlıyorlardı diğer
çiftlere haykırırcasına.Zaman geçiyordu artık,
okulları bitmişti ve evlilik görünüyordu
hayatlarında. Onlar abi kardeş,sevgili,her
türlü sevginin birleştiği bir aşka sahiplerdi
ki sevenleri bile kıskanırdı onları.Evlilik
için hazırlıklar başladı ama durumları iyi
olmayan bu çift düşük bir düzeyde küçük bir
düğün yaptılar,gelinliği içinde melekler gibi
görünen kız bilemezdi o gelinliğin parasının
borç olduğunu, erkekte bilemezdi eşinin nekadar
mutlu olduğunu. Artık mutlulukları bile fazla
geliyordu onlara, düğünde oynaması gerekenler
ağlıyordu gerçek aşkın karşısında.
Evlilikleri güzel geçiyordu,iş aradılar
buldular çalıştılar atıldılar borçlar geldi aç
kaldılar, demeyin bana sakın neyi güzel
geçiyordu bu evliliğin diye. Aşkları vardı
onların, yağmurda yürümek onlar için bir
tatil köyünde havuza girmekten daha eğlenceliydi,
sokakta söyledikleri şarkılar en kral
konserlere taş çıkarırcasına görkemliydi.
Birbirleri için yaratılmışlardı, aşkları
kıskandıracak kadar güzeldi.

Gün geldi çocuklarının olmadıklarının farkına
vardılar,doktora gidemediler paraları yetmezdi.
Dayanamadılar ve bir gün az yeriz diyerek
gittiler doktora. Doktor bu aşık çiftin
aşklarından çok etkilenmiş olucak ki ne
para aldı ne de durumlarının kritiğini
açıklayabildi. Çocukları olmayacaktı bu
çiftin, aşklarının meyvalarını kalplerinde
besleyeceklerdi artık.Umurlarında olmadı
çocuk sorunu, uyuşmazlık değildi sorunları
sadece yaşanan bir hastalıktan kalma
kısırlıktı bu.
Sevgilisinin hayalini gerçekleştirmek için
sahil kenarından küçük bir kulübe aldıla,
kız çok mutlu olmuştu.Kendisinin dizayn
edeceği bir ev,hem de sahilde. Nasıl mı
aldılar burayı? Yaşlı bir kadının ahır
eviydi burası, yıkılması gereken işe yaramayan
küçük bir bölge, yaşlı kadın aşk insana bir
kere rastlar, bana da birkere rastladı ve
değerini bilemedim.Kaybettim onu, burada
yaşayacaktık onunla. Çocuklarımız bahçemizdeki
sebzelerle büyüyeceklerdi dedi.Yere damlayan
damla gökten değildi, genç kızın gözünden.
Kulübeyi aldılar, genç kız sabah akşam çizimlerle
hesaplarla evi yeniden tasarları.
Bu sırada damat geç geliyor,içkili ve ilgisiz
tavırlarıyla evin havasını bozuyordu.Genç kız
bozulmadan odasına götürüyor ve alnına
kondurduğu öpücük ile onda destek oluyordu
fakat anlamıyordu bu ilgisizliğin,üzüntünün.
Bir gün kapıya bir kadın geldi,"kocan bana aşık
oldu artık onu aramanı istemiyorum" dedi ve
boynunu eğerek uzaklaştı evden. İnanamadı
genç kız nasıl olur bu? Bizim aşkımız ölümsüz,
bizim aşkımız eğlenceli ve mucizeviydi nasıl
olur bu? Kendini harap etti güzel gözlerini
köreltti göz yaşlarıyla.Hayatına devam edeceğine
dair söz verdi ama kolay mıydı? İşten çıktı ve
kocasıyla kaçan kadını yolda gördü,takip etti.
Evine kadar geldi ve bir anda içeri girdi,
nerde o! Nerde bana bunu yapan insan ?
-Benimle gel seni ona götüreceğim.
-Neden ? Neden? (gözleri yaşlı, elleri
titreyerek)
-Kocan burda işte , bu da sana yazdığı mektup.
Sevgili karıcım,
Seni o kadar çok sevdim ki kendimden bile
korudum seni kötülüklerden. Seninle
geçirmediğim *******ikulübemizde geçirdim,
elimde içkim ve çalışma arkadaşlarım. Şimdi
oraya gitmeni istiyorum, o evin her köşesinde
benim bir emeğim var.Seni çok seviyorum, seni
üzdüğüm için beni affet.
Sahile gittiklerinde ise evin bitmiş olduğunu
ve genç kızın çizimine bire bir bir kıyı evi
yapılmıştı,içeri girdi ve son mektubunu açtı
kocasının.
Şimdi geri dön mezarlığıma,mezarıma bak ve mutlu
olduğunu söyle. Özürümü yeniliyorum kanseri
yenemediğim için, özürümü yeniliyorum seninle
yaşlanamadığım için...

[uyuzsultan]

buna benzer bir aşk hikayesi okumuştum
ama gıcık olduğum bir konu var neden insanlar bazen kendi başına karar verir
şahsen ben sevdiğim insanın beni düşünüp benden uzaklaşmasını hiç istemem çekilecek bir acı varsa beraber çekmeliyiz
eğer bir gün birini seversem lütfen beni üzmemek için iyiliğimi düşünüp benim adıma karar vermesin :nono: