Kayısı Güzeli

[GooD aNd EvıL]

Taze bir ağrıyla uyandım bu sabah
Sabit kalmadım yeminime, kalamadım işte,
Önceleri çok korkmuştum
Ama sonraları alıştım,
Zaten bir ilk değil ki bu susuzluğum..
Ve yağmurdan sonraki toprak kokusu olmadı hiç hatıralarda,
Ütülü umutlar olurmuş
Kısmetliler anasında doğarken Zafer’le doğarlarmış
Anlaşılan tarihler bir ben de yanılmış,
Taşıyamayacağım ağırlıklar yüklendi yüreğime
Bir değil, iki değil, üçüncüsü bundan evveldi,
Şimdiye kadar hep kaybettim, alışmamış da değildim aslında
İnsan kaybede kaybede kazanırmış derlerdi ya,
Vay be hep bize mi düşecek bütün kaidelerin istisnaları,
Kendi şahımızı yine biz mi yere düşürecez,
Biliyorum, kaybetmek adımıza yakışmasa da
Kazanmak inşallah ahrette ola..
Köpekler sadık değilse insanlığa eskisi kadar
Hala nankör damgası yüzlerinde varsa kedilerin
Cezayı kime keseceksiniz?!
Ahvalimiz malum be kayısı güzeli
Geç bulup erken kaybetmek bize kalsın
Bu yangına düşünde elbet bir gün sen de anlarsın,
Bak! İnkisar-ı hayale uğradım yine
Bir zindan sessizliğindeyim..
Tek boyutlu umutlar gözlerimin ferinde
Ay nasıl da içler yakardı alacakaranlıkta..
Evet masumsun belki de ama, suçlu kim burada?
Şimdi çift kırıldım sana işte,
Her şeyin bir oluru var belki de; zaman.. zaman.. zaman..