Nazlı Gülüm VIII

[GooD aNd EvıL]

“Sevda bir masalmış Kaf dağlarında
Ne kavuşan varmış ne de yaşayan
Tek ölümmüş gerçek başka bir kalpte
Bir de suskun *******de yatıp ağlayan”


İsyankâr sokaklarda gezdiğim günden beri
Her bir yanım ızdırap her bir yanım zemheri
Bir ateş bir yanardağ sardı dört bir yanımı
Mısralara işledim sessizce isyanımı
Sen ayrı bir dünyaya adımını atarken
Ben dağa taşa vurdum feryad-i figânımı.

Dağ yarıldı aniden gönlüme volkan düştü
Kavurdu her yanımı umuduma kan düştü
Kalem kırıldı sonra parçalandı elimde
Sessizce kayboluşun hicran oldu kalbimde
Yağmalanmış ruhuma çöktü hüzün ateşi
İntizar yarınımın kara sevdalı eşi
Yaralı sevdaların ağlayışı ondandır
İçimdeki şarkının kanayışı ondandır.

Ondandır, yakamozun derya-lara küsmesi
Ondandır, yüreğimde kasırgalar esmesi
Ondandır, kalemimde mürekkebin bitişi
Ateşten bedenimin soğuktan titreyişi
Gün batarken şiirin yazılması ondandır
İkimize tek mezar kazılması ondandır
Ondandır, her lâhzanın bin yıl hesaplanışı
Yargısız infazların göğsüme saplanışı.

Ondandır, gidişini kabullenemeyişim
Ondandır, sen yaşarken ölemeyişim.