Öğle Vakti Körfeze

[GooD aNd EvıL]

Olmayan ellerini tutuyorum titreyerek.

Ellerini yüzümde hissediyorum .

-iyi ki sensin ve

-iyi ki yanımdasın şu an

diyen sesini duydum şimdi.

Sanki kanatlandın bana bir bilinmezden.



Sesimi sesine gönderiyorum.

Kelimelerim,harflerce çoğalıyor sana.

Bakışların delip geçiyor yüreğimi

ve sen yoksun.

-iskele alamanda! Diye haykırıyor bir balıkçı.

Uzaklaşırken,uzanıyorum sana.

Yüreğim sende,

bedenim boşlukta kalıyor.



Bir karabatak az önce ulaştırdı

bana acı haberi.

HAYAL KURMA ! diyordu.

Hayallerim dizelere sadece,

umutsuzca.



Yüreğimi,yüreğine gönderiyorum.

Yosunlar kadar yeşil gözlerim şimdi

(ağlayınca hep böyle olur zaten/hep yeşil olur gözlerim)

Ne zaman yeşil olsa gözlerim.

Bir yanımda fırtına vardır ve

yüreğimden dökülenleri

harflerle çoğaltıyorum sana.

Sana çoğalıyorum.



Bir “merhaba”nı bekliyorum sancılarla.

Martı sesleri bölüyor dizelerimi,

aklım karmakarışık oluyor.

Aklım sana karışıyor nicelerden beri.

Aklımı sana yolluyorum martı kanatlarıyla.

Yüzümdeki gülümsemeyi,

dudağımdaki kahkahayı,

ellerimin sıcağını ve

yüreğimin sana koşma halini hissedebiliyor musun?

Duyumsayabiliyor musun sana gelen ayak seslerimi?

Korkusuzca sana yaklaşmamı?



Geç bunları geç! Dediğini duydum bir an.

Şimdi duydum bakışların bende değilken.

Kelimelerin, harflerin bende değilken duydum yokluğunu.

Ben, seni bende duydum,

sen bende yokken.



Demiştim ya geçenlerde,

Kızıldeniz’i yarıp geçen Musa aşkına.

Toprağın suya,çiçeğin güneşe aşkına

Dur ve sadece bak bana.

Gözlerime ve gülen yüzüme bak.

Göreceksin aşk ne

Göreceksin sevda ne.

Göreceksin kadın ne.

“emanete ver yüreğini”

Ve bak…

Bekle sadece.