![]() |
![]() |
#1 |
Aşmış Üye
![]() Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57908
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Cinsiyet : Erkek
|
![]() Bir adam vardı, sessiz, sakin, kendi halinde,
O adam ki, bir zamanlar seni ne çok sevmişti, Bir canı vardı, istesen onu bile verirdi, Adamdı o, ama sen hiç adamdan saymadın ki! Sevdası vardı yüreğinde, yeni açmış bir çiçek gibi, İstesen bir buket değil, bir bahçe verirdi, Hep en büyük aşklara layıksın derdi, Onun da sevdası büyüktü, ama sen sevdadan saymadın ki! Her sabah yeni bir ümitle uyanır, günaydın derdi, İnsanları, yaşamayı, birde seni çok severdi, İstediği sadece kalbinde ufacık bir yerdi, Açsan kalbini girerdi, ama sen hiç açmadın ki! Şimdi geriye getirebilir misin o sevgiyi? Yaşanan güzel günleri, mutluluğu, o sevinci, Onu yeniden hayata bağlayabilir misin ki? İstesen de geç artık, sen ölüyü diriltemezsin ki!
__________________
Buraya Kadarmış .. ![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() |
Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|