Yamalı Hayallerim

[KoJiRo]

Sustu ve akşamı bekledi gözlerim. Güneşin battığı tepelerde gökgürültüsüne
karışık bir yalnızlık belirdi. Sanki yüreğim yağmur, yüreğim sensizlik. İşte
sevdiğim sana anlatamadığım en büyük kimsesizlik. Şimdi hayatımın en
belirsiz zamanlarından birisi ile daha yine kendi başımayım. Susuyor ve seni
dinliyorum. Adı hayallerime senden kalan çaresizlik.

Özlemek diyorsun ya bana,oysa dudaklarından dökülen her kelime sonbaharları
taşıyor duygularıma. Özledim diyorsun tebessümle. Yağmurlar yağıyor
uykularıma. Bir hayalden kopyalanıyorum gelmeyen sabahlarıma. Şimdi öyle bir
vakit ki bu yaşadığım,ne kelimeler kendi yerlerini buluyor, ne de sana
söylemeye cesaret edebildiğim cümleler.

Sen yoksun aslında. Ama ben hep varmışsın gibi yaşıyorum,sanki bana hep
gülüyormuşsun gibi içimi açmayan yalnızlığımı terkediyorum aynalarda. Hayat
diyorum sana. Anlamıyorum diyorsun bana.

Havanın erkenden karardığını hissediyorum ve açıkça söylemek gerekirse, bu
saatte çekip gitmeni istemiyorum. Yazılmamış şiirleri buluyorum tavan arası
düşlerimde. Düşlerimmi ben, benmi düşlerdeyim bilemiyorum. Kimseye senden
kalan acılarımı,hüzünlerimi sevinçlerimi anlatmıyorum.

Özlemek diyorsun bana, söylediğim her kelimeyi fırlatıp atarcasına boşluğa.
Özledim diyorsun. Beni susturuyorsun. Sen yoksun aslında. Ama ben seni sanki
hep buradaymışsın gibi yaşıyorum.

En güzel aşkları anlatıyorsun bana,en güzel sevdaları bırakıyorsun
kollarıma. Ve bir tılsım gibi dönüp duruyorsun başımda. Nice vedalar
yokoluyor yalnızlığımda. Sen asla bilemiyorsun.

Değmez biliyorum gözyaşı dökmek tamamen yokoluşa.. Hayatımda herşeyin bir
tarafa atıldığı zamanlarımda çıkıyorsun birden karşıma. Yağmurda kendimi
dinlerken, penceremden yıldız kovalarken, şiirler yazarken yüreğine,şiir
olurken daha çok senin unutamadığım gerçekçi benliğine. Bir peri gibi
dokunuyorsun senden kaçıramadığım kapanan gözlerime. Uyan diyorsun
bana,uyan. Özledim seni. Biraz daha dayan.

Ve göremeyeceğim gözlerine umutlanmayı öğretirken çıkıp geliyorsun karşıma.
Özledinmi diyorsun. Aklıma gelen her düşüncede delilik nöbeti sendromlarına
bırakıyorsun beni. Evet özledim diyorum ,özledim seni hemde deliler gibi.
Sende kalan herşeyi, gündüzü,geceyi,dünde kalan her heceyi özledim diyorum
sana. Yağmurlarda bırakarak beni gidiyorsun yine. Ben kapatıyorum ardınsıra
usulca gözlerini.

Bir virüs gibi yayılıyorsun hayallerime. Ama yetmiyorsun bana hiç özledim
demekle, bunu sende iyi biliyorsun. Söylemek çok zor aslında biliyorum ama
hiçbir düşte olmayan ben gibi, sende yoksun artık gözlerimde.

Gel desem biliyorum, gelmeyeceksin hiçbir zaman *******ime. Ve ne kadar
özlediğimi bilemeyeceksin seni yamalı hayallerimde..