Yalnızlık Güzeldir, Zor olsada __

[KoJiRo]

Yapayalnız hissettiğin olur mu kendini?
Okadar karmaşanın,kalabalığın içinde yapayalnız hissettiğin.

Ağlamak isteyipte ağlayamadığın peki?
Şöyle hıçkıra hıçkıra,doyasıya herşeyden ağlayarak kurtulabileceğini düşünerek. Ve tam da bunları düşünürken gözünden iki damla yaş aktığı oldu mu?

Artık parmaklarının tutmadığını hissedene kadar yazmak geldi mi içinden?
Ve buna rağmen bir satır bile yazamadığın.
Sürekli gülümserken etrafına,tebessüm bile etmenin zor geldiği anlar var mı hayatında?

Ya da tek istediğinin kitap okumaktan başka hiçbirşey olmadığını farkettin mi uzaktan kendini seyrederken?
Kimseyi tanımamayı,yanında sadece ona baktığında kendini gördüğün bir sen daha olmasını istedin mi?

Kimseyle konuşmamayı sadece uzun uzun seyretmeyi istedin mi aslında konuşmak seni en mutlu eden şey olmasına rağmen?
Ya da zor geldi mi yeni güne gözlerini açabilmek?
Hiç istedin mi uyuduğun uykudan uyanmamayı sadece ve sadece orada öylece kalmayı?

Ya da yukarıdan gökyüzünden sadece seyretmek geldi mi içinden aşağıda olanları?
Seni anlamadıklarını hissettin mi hiç yanındakilerin ya da herşeye rağmen kendini anlatamadığın ya da aslında anlaşılmak istemediğin?

Yalnız kalmayı o kadar isterken aslında yanında birinin olmasını istedin mi?

Derdini sen bile bulamamışken birinin yanına gelip senin bile bulamadığını bulmasını ve herşeyi silip atmasını ne kadar istediğini farkettiğin oldu mu peki?