Bulaşıcıdır; mutsuzluk..

[KoJiRo]

Bulaşıcıdır; mutsuzluk...

El sıkışmakla, bakışmakla, konuşmakla geçer insandan insana... Bağışıklığı gelişmedi henüz...

Anlamsızlıktır; mutsuzluk...

Hiç bir şey yapmadığın ve üstelik tanımadığın, görünmeyen koca bir devin, böğrüne böğrüne saydırmasıdır yumrukları peşi sıra... Nefessiz bırakıncaya kadar...

Kan, ter içinde uykusuzluktur, dön baba dön...

Ecinniyle karışmış kabustur; üzerine kapaklanmış, el ve ayaklarından çivileyen...

Yalnızlıktır; yalnızlığını paylaşamadıkça... Kalabalıktır; yalnızlığını paylaşamadıkça...

Yağmurla sevişmektir kaldırımlarda... Deniz kenarında saatlerce kıpırdamamadan boş bir noktaya sözüm ona derinlemesine bakmaktır...

Ayrılık yahut kavuşma duygusunu yudumlamaktır... Ayrılık kadar kavuşmak da mutsuzluktur ya...

Kadınına dokunmamak, erkeğinin kokusundan nefret etmektir...

Adressiz kaçma arzusu, kaybolma, yok olma hissidir...

Küsmektir her şeye, en çok sevdiklerine ve küstürmek seni en çok sevenleri...

Başın eğik kaybettiklerini aramaktır, nafile bir çabayla...

Ömür billah yapmayacaklarını yapmaktır sonradan utanacağın belki de...

Ve hepsinin paydasında; büyümek, bilmek, öğrenmek, konuşmak, anlamaktır...

Mutsuzluk hayatın en sık rastlanılan duygusudur...

En bol bağışlanmışı insana... Şüphesiz vardır bir hikmeti...

Ve bulaşıcıdır...

El sıkışmakla, bakışmakla, konuşmakla geçer insandan insana...

Bağışıklığı gelişmedi henüz...

Mümkün olduğunca dikkat etmeli...