Bir Veda Hikayesi

[KoJiRo]

bir veda hikayesini daha söndürdüm bir sokak lambasının altında:

sessizdi sokak çünkü az önce bir yığın kalp kırığı bırakıp geçmişti üstünden birileri.korkuyordum yalnızdım.tek kimsem olan sen,şimdi beni kimsesiz bırakmıştın....kader deyipte geçmek isterdim senden,hiç gecemedim...kısaca içinde 'sen' gecen hiçbirşeyden asla vazgecemedim..hayattaki amacı 'sen' derdi 'seni' mutlu etmek,kederi gözünden düşünmesine asla izin vermeyeceği gözyaşı olan ve tek korkusu 'seni' kaybetmek olan birinin hayatından gitmek sadece intar ettirmek değilde nedir?

sustum artık!

ya iniyorum yavaş yavaş hayattan,ya da ayrılığın çöktürdü böyle omuzlarımı.bu gidiş ağır geldi.ve sen yine bir şey kaybetmedin duruşundan.o içimi ürperterek söylediğin ayrılığı,üzgün çehrende daha ne kadar saklayabileceksin,ne kadar daha anlamını yitirebilir sevgi fısıltıları dudaklarında,kaç paralık anlamı kaldı hüznün,kaygının,acının benim yaşadıklarımın yanında..

veda hikayem bir solukta yıprandı arsız gülüşünün karşısında

şimdi meydan tüketenlerin türküsüne birde terkedilenlerin ağıtına kaldı..duvarlar alçaldı öfkem karşısında ama ucunda sen varsın ya ne öfke kar eder sonsuz yanlızlığıma ne de çırpınışlar...

çırpınışlar..... çırpınışlarım....

yokluğuna isyanım belki....belki bir martının kanadındaki huzurum.hiç olmadı sana sevgimi haykırışım...boşuna uğraşıyorum galiba sevgimi bile haykıracak bir 'sen' yok ne karşımda ne de hayatımda.
ve sensizlik sonsuzluğa doğru gitmeye başladı sonu başından belli bir yolda..ben sarhoş gibi savruluyorum sağa sola..aşk önce seni benim yaptı sonra beni bana bağladı sonra seni benden aldı beni kör kuyuların en dibine attı.aşk beni sevmedi,ateşi beni yaktı ışığı kör etti.ve sen bana uydun benim oldun.aşka uydun sonsuza kadar sonsuzum oldum..ben kalbime uydum,gecenin içinde karanlık oldum..
kısaca sonum oldun..

İNŞALLAH ACILAR DERİN YAŞATMAZ SIZISINI KİMSENİN KALBİNDE